24 juli 2013 Quito

Mijn wang begint gelukkig te slinken, maar het lukt me nog steeds niet om normaal iets van hamburgerformaat makkelijk in mijn mond te stoppen… Maar de pillen werken dus niet alleen tegen de pijn, maar lijken ook de ontsteking weg te halen. We starten vandaag met een bezoek aan de evenaarmuseum en lopen dus op de evenaar. De gids daar laat ons een aantal proefjes zien die aantonen dat rotaties (zoals waterkolken en tornado’s) met de klok mee draaien op het ene halfrond en tegen de klok in op het andere halfrond. Heel grappig om te zien allemaal. Sowieso leuk om zo van het ene halfrond naar het andere te kunnen stappen! Daarna vertelde de gids van het museum nog een verhaal met visuele hulpmiddelen over twee indianenstammen van hier. De ene stam had de gewoonte om hoofden van hun doden in een week of twee te laten krimpen tot de grote van een vuist (zag er echt heeeel bizar uit) en de andere stam had de gewoonte om zonder kleding rond te lopen waarbij ze dan wel met een touwtje om hun middel hun penis omhoog bonden om deze te beschermen (?) en ook nog een stuk hout door hun oorlel staken, hoe ouder ze worden hoe groter het stuk hout. Hoe groter het stuk hout, hoe groter het aanzien…. Ik weet het niet hoor.
Daarna zijn we met een kabelbaan hoog op een berg gegaan om een prachtig uitzicht over Quito te zien. De kabelbaan was al leuk, maar het uitzicht was helemaal geweldig. Hier konden we duidelijk zien hoe lang (70 KM) en smal (8 KM) de stad is en tussen de Andes bergen ligt. ’s Middags maken we met zijn vieren een wandeling door het historische en goed geconserveerde koloniaal centrum van de stad welke door UNESCO in 1987 is uitgeroepen tot cultureel erfgoed. We starten in de Basilica el voto national, wat een prachtige basiliek is. Daarna wandelen we via een hele steile straat naar beneden naar de Plaza de la Independia. Dit plein is omringd door prachtige gebouwen. In het aartsbisschopspaleis met daarnaast een winkelcentrum, gaan we eten in restaurant Hasta La Vuelta Señor. Het restaurant ligt op een soort balkon gelegen rondom de binnenplaats van het gebouw. Zag er prachtig uit en het eten was heerlijk en de bediening erg vriendelijk, hoewel ze geen Engels spreken. We lopen na het eten nog langs een paar mooie gebouwen naar Plaza de San Francisco waar het grootste koloniale gebouw dat nog in Zuid Amerika bestaat staat. Daarna nemen we een taxi terug naar het hotel waar we wat uitrusten.
Om zeven uur gaan we met de hele groep eten in een bijzonder restaurant. We zitten met zijn allen aan een hele lange tafel, kids aan de ene, ouders aan de andere kant. Het eten is heerlijk en er wordt volop gelachen aan tafel en dit gaat door als we het restaurant uitlopen richting ons hotel. De hilariteit wordt nog groter als we langs de dames lopen die staan te tippelen tegenover ons hotel en er ook nog een auto naast ons stopt en het raam naar beneden draait…. Hihi.