25 juli Hue vrijdag

Vandaag gaan we met de Drakenboot over de parfumrivier (die heet zo door de vele bloemen langs de oever waarvan de blaadjes in het water vallen en de rivier een geur geven of gaven). De tocht duurt een klein uurtje en de eigenaresse verkoopt ons graag wat souvenirs in tussentijd.
We zijn blij met de souvenirs en ook met de prijs die we ervoor hebben betaald. Later blijkt echter dat we drie keer teveel voor hebben gegeven. Geen wonder dat ze zo blij was.... haha.

We stappen uit bij de pagode en klooster waar de monnik heeft gewoond welke in Saigon uit protest zichzelf in brand heeft gestoken tegen het kapitalisme van het Zuiden. Zijn auto waarmee de monnik naar Saigon is gereden staat er nog. Als we naar achteren lopen horen we monniken zingen. In de tempel achter de pagode zijn ze net aan het bidden voor het eten onder leiding van een monnik. We mogen gewoon foto's maken. Blijkt er een hele ceremonie plaats te vinden voordat ze gaan eten. Alle monniken zitten aan een lange tafel, met de leerling monniken er omheen. Steeds luid er een gong en wordt er weer gezongen en daarna gaan de zittende monniken eten. Het is echt heel bijzonder om te zien. We blijven er heel lang naar kijken.
Daarna gaan we naar het complex waar de tombe staat van de langstzittende keizer Tu Duc. Het is gelegen in een prachtig rustgevend park. Het wordt door Unesco gerestaureerd maar ziet er al mooi uit. Vincent legt uit dat ondanks dat er een tombe is, niet bekend is waar op het terrein de keizer is begraven. Degene die hem daar hebben begraven hebben eervol zelfmoord gepleegd nadat ze de gangen in hebben laten storten, zodat dat een geheim zou blijven.
Terug gekomen in Hue gaan we lunchen. Het is weer een vast menu, lekker en ziet er grappig uit. De kinderen vinden de vaste menu's echt niet heel geweldig. Ze kiezen liever zelf (een club sandwich o.i.d.). We gaan lekker zwemmen in het hotel. Ook spelen de jongens nog een potje pool. Ik doe ook nog twee potjes met Lex en het eerste wint hij met vette overtuiging. Ik moet er echt weer inkomen. 's avonds gaan we op verzoek van de mannen sushi eten. Het is echt overheerlijk en ook nog heel erg leuk omdat we aan een Japanse verzonken tafel zitten in een aparte ruimte. Het voelt bijna alsof we in Japan aan het eten zijn en het is dan ook lekker lekker lekker. De jongens (en wij) zijn heel enthousiast.