Vrijdag 31 juli – Pangandaran

Ondanks dat het regent aan het begin van de dag, blijkt het een prachtige dag te worden. We gaan met de bus richting de “Green Vallei” om later over te stappen op kleinere taxibusjes vanwege de smalle paden waar we door rijden. We wandelen een kilometer de jungle in om uit te komen bij een prachtig gelegen natuurlijke bron. We zwemmen eerst een aardedonkere grot in waar je alleen langs de rand een beetje kunt staan. Daarna springen we van een waterval af zo in het helderblauwe water. Om de beurt slingeren we aan een touw zo het water in. Het is hier idyllisch mooi en het water is echt enorm helder. Je kunt zo de bodem zien en de kleine visjes die er zwemmen. De jongens kunnen er geen genoeg van krijgen en snappen niet waarom we daar weer weggaan.
Op de weg terug naar het hotel komen we langs plantages waar palmsuiker wordt gewonnen. In de bomen hangen 1 of 2 emmertjes om de suikersiroop op te vangen. Twee keer per dag worden de emmers geleegd en de suikersiroop wordt gekookt totdat er palmsuiker over blijft. Dit is een van de weinige producten waarmee elke dag geld kan worden verdiend (waarbij men niet afhankelijk is van een oogstseizoen).
Terug in het hotel gaan we lekker zwemmen. We lunchen allemaal samen in het hotel. Na de lunch spelen we Weerwolven van Wakkerdam samen met de familie Rentenaar, Pascal en Su. Leuk om te doen, de kinderen zijn helemaal enthousiast. Daarna gaat Lex weer zwemmen met Jacob, Nicco en Roos, Rob blijft in de lobby (waar de WiFi het sterkst is) en Rick en ik lopen samen met Bart, Corona, Fieke en Pascal naar het strand om een strandwandeling naar de baai te maken. Vlak voor ons hotel is het te gevaarlijk om in de zee te zwemmen door de sterke stroming. De legende vertelt (of de oma van Pascal) dat een godin op dit strand mannen het water in lokt, waar ze dan uiteindelijk verdrinken. De golven zijn dan ook vrij hoog. In de baai mag wel gezwommen worden. Het is daar dan ook een stuk drukker en op het strand liggen veel blauwe boten. Het valt op dat er veel afval op het strand ligt, dat is echt jammer want het verpest een beetje deze prachtige plek. Het zand is heel donker, door de lava. Venters verkopen eten, zelfs warme soep! We zien niemand zonnen, Su had al eerder verteld dat een lichte huid veel gewilder is (allerlei trucjes worden toegepast om een zo licht mogelijke huid te krijgen). Veel Indonesiërs zwemmen met hun kleren aan (ook vanwege hun geloof), dat blijft er een beetje raar uitzien. Aan het einde van de baai ligt een natuurpark. De apen uit dit park komen op het strand op zoek naar eten (tussen de boten). Ze laten ons redelijk dichtbij komen, maar ik vind ze best wel eng. We lopen terug richting hotel en het blijkt veel verder dan we hadden gedacht. Het wordt zo een flinke wandeling. Rob komt ons tegemoet gelopen. Gelukkig heeft hij de camera bij zich, dus hij loopt nog door om ook wat foto’s van de apen te maken. Ik had alleen foto’s met mijn telefoon kunnen maken.
Terug in het hotel gaan we even naar de kamer en ik zet wat foto’s op de iPad. Rond 18:15 gaan we eten. Zonder dat we iets hebben afgesproken eindigen we met bijna de hele groep aan 1 lange tafel. Wel gezellig en het eten is hier ook lekker. We bestellen om de beurt met de hoop dat het nu sneller gaat dan gisteren. Bij het opnemen en uitserveren worden de families genummerd, zodat het enigszins gestructureerd verloopt. Helaas blijkt onze rekening toch niet te kloppen, maar dat is snel genoeg gecorrigeerd. We gaan in de lobby nog even wat internetten en gaan vroeg slapen, want morgen worden we om 5:00 gewekt om naar Borobudur te gaan.