Zaterdag 1 augustus – Borobudur

05:00 krijgen we onze wake-up call. Ondanks dat het zo vroeg is, verloopt het opstaan, aankleden en ontbijten soepel. We zitten allemaal op tijd in de bus. Het is weer een lange rit vandaag, maar ook vandaag zien we allerlei interessante dingen door de ramen heen. Langs de weg worden regelmatig kleurrijke vlaggen verkocht, voor een aankomend festival om de vrijheid van Indonesië te vieren. Bij de verkoopplekken zijn de vlaggen in de grond gestoken en slingers met vlaggen zijn opgehangen. Ziet er enorm vrolijk en feestelijk uit. De bomen langs de weg zijn op koplamp-hoogte wit geverfd en fungeren op die manier als straat verlichting (weerkaatst het licht van de koplampen). Su geeft aan dat voor het festival de bomen weer opnieuw in de verf worden gezet. Ook vliegers worden vaak verkocht en hangen dan langs de weg tentoongesteld. In de (voor)steden van Jakarta en Bogor zagen we vaak mensen vliegeren en in de bomen zien we regelmatig vliegers vastzitten. In dit gedeelte van Java zien we dat minder, hoewel hier wel juist de vliegers te koop hangen.
De duivensport is hier populair. We zien vaak met vlaggen versierde stellages (in de vorm van een open kubus) waar de duiven worden vrijgelaten. We hebben al verschillende keren gezien dat een wedstrijd gaande was.
We passeren een gebied waar dakpannen gemaakt worden, herkenbaar aan de grote hoeveelheden rode dakpannen (zowel op stapels als op de daken) en de drie verdiepingen hoge “ovens” waar drie lagen daken ook belegd zijn met rode dakpannen. Ziet er heel mooi uit.
We stoppen onderweg op een rijstveld waar de rijst net geoogst wordt. Met een kapmes wordt de rijstplant afgesneden en vervolgens wordt de rijst op de open zijde van halve bamboestokken losgeslagen, zodat de rijst in de vlies op een zeil valt. Vaak wordt dit met de hand gedaan, maar op sommige velden maken ze gebruik van dorsmachines. Vervolgens wordt de rijst drie dagen gedroogd. We zien dan ook overal stukken zeil liggen waarop de rijst ligt te drogen en welke soms aangeharkt wordt. Na het drogen worden de korrels twee keer gepeld (na 1 keer is het zilvervliesrijst en na 2 keer is het witte rijst). Machtig om te zien.
Na 8 (!) uur rijden komen we eindelijk in Borobudur aan (na 2 uur vertraging door file). We gaan eten in een restaurant vlak bij de beroemde Boeddhistische Borobudur tempel (1 van de 7 wereldwonderen volgens de gidsen). Het buffet is het beste en meest uitgebreide lunchbuffet dat we tot nu toe hebben gehad. Het eten is heerlijk! Als toetje krijgen we fruit, spekkoek en speciale snoepjes die ons doen denken aan de roze-gele schuimblokken van vroeger.
Dan gaan we naar de prachtige en grote tempel (123 bij 123 meter aan de basis). Het is enorm druk. Onder leiding van een gids gaan we met de klok mee (want dat brengt geluk) om de tempel heen via de “terrassen”op de negen verdiepingen. De onderste zes verdiepingen zijn vierkant, de bovenste drie (7e, 8e en 9e hemel) zijn rond en hierop staan de stoepa’s met daarin boeddha’s. De reliëfs op de tempel geven het verhaal weer van de weg die een boeddhist moet afleggen om in de hemel te komen. Als je drie rondjes met de klok mee op de bovenste verdieping van de tempel loopt, mag je een wens doen. Dat doen we dus allemaal braaf (fingers crossed dat de wensen ook uitkomen). Aan de achterkant van de tempel kunnen we prachtige foto’s maken, omdat de zon daar zo mooi op de tempel schijnt. Het is moeilijk mooie foto’s te maken met al die mensen, maar het is leuk proberen. Het uitzicht is in ieder geval prachtig! Dat was die lange trip wel waard. Anderhalf uur later komen we aan bij het prachtige en chique hotel. Niet lang na aankomst gaan we eten. Rick en Lex kwamen met de kinderen van Fam Rentenaar op onze kamer om te vragen of we net als hen ook in het hotel bleven eten. We wilden eigenlijk een stukje wandelen en buiten eten, maar omdat ze dat zo leuk zouden vinden, gingen we akkoord. Eenmaal aan tafel in het hotel hier beneden, bleek dat ze hetzelfde hadden gezegd tegen hun ouders. Haha. Zij wilde eigenlijk ook buiten gaan eten, maar de kids hadden het zo gespeeld dat we samen hier bleven! Wat een boeven. Later schoof nog een familie aan en het was weer gezellig. Het eten was dan wel een stukje prijziger, maar wel lekker. Na het eten hebben we nog een paar keer Weerwolven gespeeld. In de gangen van het hotel wordt een raar muziekje gespeeld. Lijkt wel uit de horrorfilm The Conjuring. Als Nicco, Jacob en Lex alleen door de gangen lopen om het spel Weerwolven te gaan halen, maken ze elkaar hierdoor erg bang en ontstaat er grote hilariteit. Ze komen helemaal hyper en lachend terug naar het restaurant en lopen daarna nog een keer terug. Dan laten Pascal en Rick ze ook nog een keer enorm schrikken. Toen was het helemaal raak... Onder protest van de kinderen (nog 1 keer, nog 1 keer...) zijn we na 3 spelletjes Weerwolven naar de kamer gegaan.