Zondag 2 augustus – Yogyakarta

We worden bij het ontbijt verwelkomd met traditionele muziek en eten. We kiezen toch de Europese keuken en ontbijten met een croissantje en toast. Om half negen vertrekken we naar het batik atelier. We krijgen uitleg hoe we met wax een tekening op een stuk stof kunnen maken, zodat bij het verven het met wax bedekte stof niet gekleurd wordt. Ik probeer zelf een tekening te maken, maar had achteraf beter een voorgetekende variant kunnen kiezen. Die van de jongens is beter gelukt. Je kunt zelf kiezen welke kleur je je stuk gewaxte stof wil laten kleuren. In de bus hangen alle werkstukken op een rijtje te drogen. Een mooi gezicht! We kijken nog wat rond naar de tentoongestelde stukken batik (zijde en katoen). Ondanks dat er prachtige stukken bij hangen (en we nu realiseren hoeveel werk er in elk stuk zit), zien we niets waar we meteen verliefd op worden, dus we besluiten toch niets te kopen na enige twijfel.
We worden bij het atelier opgehaald voor de Becak (soort riksja) tocht. We rijden eerst langs het spoor (waar mensen wel heel dicht bij wonen), vervolgens door een woonwijk, langs allerlei etenstentjes en door een winkelstraat. Het laatste deel van de tocht komen er allemaal interessante dingen en mensen voorbij. Uiteindelijk komen we wij de bus en rijden we naar de vogelmarkt. Aan de ene kant word ik er een beetje droevig van, al die dieren in een veel te klein kooitje. Aan de andere kant is het bijzonder interessant al die exotische dieren en kleurrijke vogels. We zien vogels in alle kleuren en maten, vliegende honden, uilen, slangen, kuikentjes in allerlei felle kleuren (bizar), kameleons, leguanen, puppy’s, katten, konijnen, kakkerlakken maaien, vleermuizen etc. In een grote kooi zit zelfs een grote python! Het is echt een mannenmarkt, er zijn bijna geen vrouwen te zien. Een vogel is een van de symbolische eigendommen welke een man moet hebben om te laten zien dat hij rijk of geslaagd is. Bovendien brengt een vogel geluk. Onderweg zagen we ook veel huizen met vogelkooitjes bij de voordeur. Na de vogelmarkt gaan we eerst naar een leeratelier van een hele aardige Nederlandse vrouw die al 24 jaar hier woont en een klein fabriekje heeft. Het leer wordt gelooid met zout, omdat dat beter is voor het milieu. Ze heeft 14 mensen in dienst, waarvoor ze Nederlandse arbeidsvoorzieningen hanteert (goede verstelbare werkplekken, zwangerschapsverlof, 5 werkdagen van 8:30 tot 17:00 en een eerlijk loon waarvan zij kunnen leven (150 euro per week). Ze maakt prachtige tassen en portemonnaies, maar naar mijn smaak is het leer veel te stug en hard.
We gaan lunchen in een prachtig chique restaurant (eigenaar is familie van de sultan), waar we zoete mais soep, een club sandwich en fruit (helaas niet zo lekker) na krijgen. Naast het restaurant zit een zilverfabriekje met een winkeltje waar we naar mijn smaak veel te lang blijven. Su had gezegd dat we rond 2 uur thuis zouden zijn, maar uiteindelijk zijn we pas om 16:45 terug bij het hotel. Die stops bij de fabriekjes/winkels zijn echt niet mijn ding, we blijven daar steeds veel te lang rondhangen.. Ik vind het zonde van onze tijd. Terug in het hotel gaan de mannen zwemmen en val ik in slaap op de kamer en probeer later wat foto’s online te plaatsen, want deels lukt.
’s Avonds gaan we met familie Rentenaar naar Sushi Tei (dezelfde keten waar we een paar dagen geleden sushi zijn wezen eten). De jongens worden er helemaal blij van. Het eten is heerlijk!! Daarna lopen we terug naar het hotel en nemen daar brownie, ijs of thee. Het is snel laat.