Woensdag 5 augustus Bromo tour

Het gaat ons makkelijker af dan gedacht om al om 01:00 weer op te staan. Met lange broeken en jassen aan gaan we op pad. We nemen de bus naar de voet van de berg en stappen over op jeeps. Zo grappig dat die Indonesiërs daar gekleed in winterjassen, handschoenen, mutsen en sjaals staan om handschoenen en mutsen verkopen. Zo koud lijkt het helemaal niet te zijn. In het donker rijden we met jeeps de berg op naar het uitzichtpunt. Tot onze verbazing is het echt heel erg druk boven op de berg. Het duurt nog even voordat de zon opkomt dus we gaan zitten op de bankjes die opgesteld staan alsof we naar een voorstelling gaan kijken. Bart en Rob hebben een mooi plekje aan de rand weten te bemachtigen aan de kant waar de zon opkomt. De zonsopkomst ziet er inderdaad prachtig uit, we hebben geluk dat het helder weer is. Het voelt intussen toch wel echt koud aan, nu we hier een hele tijd stil hebben gestaan. De kinderen staan met z’n allen bij elkaar om het een beetje warm te krijgen. Aan de andere kant van het terras doemen uit het donker een aantal vulkanen op. We kunnen zien dat de Bromo vulkaan actief is, er komt een pluim rook uit. De opkomende zon kleurt het landschap roze, dat ziet er echt indrukwekkend uit. In een grote krater zien we nog andere vulkaantoppen omringt door wolken. Om foto’s te maken moeten we eerst langs een heleboel mensen heen, maar het lukt ons om wat mooie plaatjes te schieten. We gaan ontbijten in een van de koffietentjes, waar we eindelijk weer wat ontdooien. De thee smaakt er heerlijk. Su heeft voor ontbijtpakketten gezorgd compleet met croissantjes, chocoladebroodjes, brood, kaas, appel, worstjes, ei en jus d’orange. Ik vind het nog wat vroeg om te eten en geniet van de lekkere thee. We lopen terug naar de jeep en rijden aan de andere kant van de berg naar beneden naar de krater. Het ziet er surrealistisch uit met als die groeven van boven naar beneden in de vulkaantoppen. We rijden de krater door naar de Bromo. Vanuit daar kun je lopend of te paard de top beklimmen om op de vulkaanwand te komen. We kiezen ervoor om te lopen. Het vlag niet mee door het mulle zwarte zand terwijl de wind met vlagen steeds het fijne zand over ons heen blaast. Ondanks dat ik mijn camera in een doel heb gewikkeld, komt hij toch onder het stof te zitten. Het laatste stuk kunnen we via een stijle trap naar boven klimmen. Ik hoop dat het door de hoogte is dat we buiten adem zijn. Bovenin komt de zwavellucht je tegemoet en komt er volop rook uit de vulkaan. Jammer dat er overal plastic afval ligt, want het is er eigenlijk prachtig. Je kunt ook zo tot ver de hele omgeving bekijken, wat een geweldig uitzicht. In stalletjes verkopen ze bloemstukken in de vorm van beertjes en zo voor te offeren aan de vulkaan om de goden goed te stemmen. Op speciale dagen worden er ook etenswaren en dieren geofferd verteld Su, maar dat is nu gelukkig niet het geval. We zitten echt helemaal onder het stof. We gaan met de jeep weer terug naar de busjes. Het is een mooi tochtje en we komen uit bij een prachtig dorpje. De kleurige huisjes liggen op een heuvel, omringd door groen. We zien een kleine optocht met drummers en dergelijke. Su zegt dat zij offers gaan brengen aan de vulkaan.
Het blijkt een lange rit weer terug naar het hotel. We komen rond 11:00 aan in het hotel. We gaan lekker douchen en gaan ff op bed liggen als Lex ons komt halen om te gaan lunchen met Corona en de kinderen. Helaas is het dakterras nog niet open, dus we eten in het restaurant bij de lobby. Het duurt bijzonder lang voordat we drinken krijgen en nog langer voordat we eten krijgen, maar het eten smaakt prima. Spaghetti Bolognese (Rick en Lex), Ceasar salade (Ine) en club sandwich (Rob) nemen we. De kinderen gaan zwemmen, Rob gaat even plat en Corona en ik lopen naar de winkels om een foto voor Su uit te printen en wat snacks te halen. We hadden ook gehoopt dat we wat konden shoppen, maar we zien alleen maar sportzaken. Zij belt Bart die met Jacob ook komt kijken en ik ga terug naar de kamer. Ik ben toch best moe van vanmorgen en we hebben best een eind gelopen Corona en ik. Om 19:00 gaan we met de hele groep naar een Batavia restaurant. De kinderen maken allemaal een tekening voor Su en ieder gezin schrijft een berichtje voor hem. Dat moeten we vaker doen, want het is heerlijk rustig aan tafel..... Onderweg van en naar het restaurant lijkt het wel de Glow maar dan in Malang. Ze zijn hier echt dol op gekleurde led verlichting en zo veel mogelijk bling bling. Ook het stadhuis is met gekleurde led verlichting versiert en er staat een grote 70 op vanwege het 70 jaar onafhankelijk zijnde Indonesië. Op het plein daarvoor staan grote bloemen in alle kleuren en de bomen zijn voorzien van een grote hoeveelheid ledlampjes.