Donderdag 13 augustus – Kuta – Ubud – Tanah Lot

Als ik wakker word regent het, dat is geen goed teken. Na het ontbijt lopen we naar de lobby waar de gids ons opwacht en we samen een programma voor de dag maken. De bus die we met zijn tienen gehuurd hebben, blijkt een enorm grote bus te zijn. Het is zo’n zelfde bus als waarmee we vanaf Lovina hier zijn gekomen. We rijden eerst naar Sanur, waar we een traditionele Balinese dansvoorstelling bijwonen. De kostuums en make-up zien er prachtig uit. De voorstelling wordt begeleid door een live orkest met mannen in uniform. Gelukkig krijgen we een uitleg op papier mee over het verhaal, waardoor we een beetje kunnen volgen waar het over gaat. Een deel van het verhaal wordt een beetje bizar en krijgt het een vulgair tintje, waar met name de dansers zelf plezier in lijken te hebben.... Het zal er wel bij horen. Onderweg zien we een grote variatie aan winkels en werkplaatsen waar glaswerk, houtsnijwerk, beelden, schilderijen en snuisterijen verkocht worden. De gids geeft aan dat het allemaal groothandels zijn. We rijden door naar Tegallalang, waar prachtige rijstterrassen liggen. De zon schijnt ook nog mooi, dus dat is helemaal perfect. We rijden door naar Ubud. Het eens zo idyllische groene dorpje is uitgegroeid tot een enorme verzameling van winkeltjes, hotels en restaurantjes. De bus brengt ons naar de markt door een smalle straat die geblokkeerd wordt door een busje. Onze chauffeur stapt uit, neemt kalm plaats achter het stuur van het busje, zet de achteruitkijkspiegel goed en zet het busje in de eerstvolgende zijstraat aan de kant. We moeten echt lachen en klappen als hij weer in onze eigen bus stapt. We lopen over de mark, waar met name de enorme hoeveelheid fallische sleutelhangers en flessenopeners in allerlei kleuren en motieven opvalt. We lopen over de markt en kijken wat rond in de stalletjes en zien niet echt iets waar we heel blij van worden. In een steegje is een schilderijen galerij, waardoor ik even doorheen loop en van geniet. Inmiddels is het wel warm geworden, dus we proberen in de schaduw te blijven. Overal zien we tempeltjes en bij een grotere tempel waar een mooie oude ficus boom staat wordt actief gebeden. Vrouwen brengen op een schaal op hun hoofd offers naar binnen en binnen wordt er volop geofferd. Prachtig gezicht. Voor de tempel staan volop brommers geparkeerd, zoals overal eigenlijk. Het geeft een raar contrast. We twijfelen nog of we in Ubud gaan eten, maar de gids weet een restaurant met prachtig uitzicht over de natuur. Het verkeer is druk, maar het restaurant ligt inderdaad mooi. Helaas duurt het echt heel lang voordat we eten krijgen, is het duur en het eten valt wat tegen. Bovendien moeten we nu dezelfde drukke weg terug en houdt de file ons op. In overleg met ons past de gids het programma aan. We zouden onderweg naar Tanah Lot nog stoppen bij een andere tempel, maar dat besluiten we over te slaan. Onderweg zien we weer rijstvelden, maar geen terrassen meer. Bij veel van de rijstvelden staat een klein tempeltje voor de boer zelf. Als we bij Pura Tanah Lot (betekent ‘land in zee’) aankomen begint de lucht te verkleuren omdat de zon zo onder zal gaan. De tempel ligt er daardoor prachtig bij, maar jeetje wat een massa mensen komen daarna kijken. Het lijkt wel of er een popconcert gegeven wordt. We maken foto’s van een tempel op een prachtige door het water uitgesleten rots, wat niet eens de tempel blijkt te zijn!! Die ligt wat naar links. De hele kust ziet er mooi uit met grillig gevormde rotsen uitgesleten door water. Ik ben echt onder de indruk. Zelfs de grote hoeveelheid mensen daar geven het een bijzonder tintje. Bij vloed wordt de tempel omringt door water, maar nu is het eb waardoor de tempel is verbonden met het vasteland en we er naar toe kunnen lopen, wat we ook doen. Alleen Rick en Fieke blijven romantisch op een rots naar de zonsondergang kijken. Lex, Jacob en Nicco worden door enthousiaste Aziaten gevraagd om mee op de foto te gaan, wat ze braaf en lachend doen. Daarna hebben ze de smaak te pakken en doen een soort photobomb spel en gaan steeds bij mensen die foto’s maken erbij staan met hun duimen omhoog voor de foto. Ik moet er wel om lachen en verbazend vaak wordt de foto ook nog gemaakt met hen erin.
In het donker rijden we daarna naar Kuta. Het is ongeveer een uur rijden door een aantal dorpen die er eigenlijk allemaal hetzelfde uitzien zoals Kuta. Lex maakt nog een leuk timelapse filmpje. Terug in het hotel duiken de kinderen echt meteen het zwembad in. Dat is heerlijk na zo’n dag. Om half negen eindigen we met zijn tienen bij de Italiaan tegenover ons hotel. Toevallig lopen Joryn, Aron en Perla ook voorbij en schuiven gezellig aan. Gelukkig hebben we daardoor onze laatste avondmaaltijd op Indonesië weer traditioneel met zijn 13-en.