27 april 2017 Rincon de la Vieja

Top dag vandaag! Het kind in mij is helemaal blij. We beginnen met een uitgebreid ontbijt buffet en heerlijke koffie. Om 8:00 melden we ons bij de Canopy plek, dat gewoon op het terrein blijkt te liggen. We krijgen weer een harnas om, helm op en handschoenen aan en lopen langs de waterslide , waar we later af zullen gaan, de berg op. Gisteren hadden we best een grote groep, nu bestaat de groep uit ons vieren. Wat een luxe. We krijgen instructies en dan gaan we beginnen aan de canopy tour met 10 ziplines door en over de boomtoppen. Het is er prachtig. We gaan weer over een canyon heen met een geweldig uitzicht. We zien en horen de dieren in de jungle. We zien een groep white nosed Coati / witsnuitneusberen op een van de bruggen lopen, we zien een uil in een boom en er vliegen allerlei vogels. Onderweg naar de canopy toe zien we vlak voor ons twee prachtige toekans in de boom zitten. De toer is echt leuk en we hebben een fijne gids. Hij laat me een paar keer goed schrikken door de kabel te schudden of ineens omlaag te laten schieten, waardoor de jongens in een deuk liggen. Zelfs Rob doet alle kabels, met zijn hoogte vrees, petje af hoor. De laatste korte zipline gaan de jongens en ik zelfs op zijn kop hangend vanaf. Wat een ervaring weer!
We krijgen een watermeloen sap met citroengras te drinken en lopen dan naar de jungleslide. Hier heb ik al lang naar uitgekeken en het blijkt echt keigaaf. We krijgen een helm op en ik krijg ter bescherming een leren soort broekje aan (wat misschien sexy klinkt, maar het absoluut niet is, kan ik je vertellen…). Dan lopen we de tocht weer een keer naar boven langs de glijbaan af. De glijbaan is 420 meter lang en wordt gevoed door water uit de rivier (Eco Jungle Slide of Costa Rica) en loopt van de berg af dwars door de jungle. De gids geeft aan dat er drie standen zijn: slow, medium en tsunami! Hij adviseert met slow te beginnen en dat denken we te doen. Het voelt echter helemaal niet slow. Met een rotvaart gaan we naar beneden. Op sommige plekken in de bochten had ik het gevoel er bijna uit te vliegen, maar het gaat goed (er is me verzekerd dat er nog nooit iemand uitgevlogen is, maar dat veel mensen de sensatie ervaren alsof je er bijna uit vliegt). We mogen drie keer van het ding af en het wordt steeds leuker. De laatste rit loopt er net een groep mensen langs naar de canopy lines en zwaaien en lachen naar ons. Verder zijn we hier ook weer alleen. We blijken steeds voor de drukte te zijn. De receptioniste zei al dat rond 10:30 de bussen met toeristen uit andere hotels (vanaf het strand) komen. Wij blijken nu steeds privé behandeling te krijgen.
Na de glijbaan gaan we naar het zwembad, waar we heerlijk even zwemmen in het verkoelende water. Ook daar zijn we de enigen. We liggen lekker op de bedjes bij het zwembad, duiken in het water en spelen met de watercamera.
We gaan even omkleden in de kamers en lopen dan naar het lunchrestaurant. Lunch is in buffetvorm geserveerd en smaakt heerlijk. Vooral de kip met rijst met een groente saus smaakt me goed. De mannen gaan voor pasta. We drinken lekker verfrissende fruitpunch. Om 14:00 gaan Lex en ik paardrijden en om 14:30 komen Rick en Rob met de tractor achter ons aan. We denken naar de waterval te worden gebracht, maar komen bij de SPA uit, waar we gisteren dus ook al waren. Het paardrijden is echt leuk, maar als het paard wat harder ging berg op of af, dan vond ik het toch wel eng. Ik begrijp ook best dat nee, nee, nee roepen zo’n paard niets zegt, maar in the heat of the moment is dat dus precies wat ik deed! Haha. Lex bleef een stuk rustiger, maar ook hij vond de snelle stukjes best spannend. Een kleine drie kwartier later zijn we bij de SPA, waar we op Rick en Rob wachten om samen naar de waterval te lopen. Het is een wandeling van een klein half uur heen en iets korter terug. Heen gaan we bergopwaarts en gezien het warm is, is dat nog best een ding. Maar de Salitral waterval ziet er goed uit en is de wandeling meer dan waard. Bij terugkomst in de SPA gaan de groepen toeristen net weg en hebben we weer de plek voor ons zelf. Dit keer is het droog. We nemen een verkoelende douche en gaan dan zwemmen in de hotsprings. We zien weer een groep apen, maar dit keer zijn het zwarte apen. Na een heerlijke smoothy op het terras, gaan we nog een keer in de steamroom, waarna we ons insmeren met warme vulkanische modder, gevolgd door een douche en een rondje zwemmen in de drie baden. Dan begint het weer te regenen. Tegen de tijd dat we aangekleed zijn, komt het echt met bakken uit de hemel. De tractor staat al op ons te wachten om ons naar huis te brengen. Als we bij de cabin komen is het droog. We douchen en kleden ons aan en gaan eten in het restaurant op de berg, waar het uitzicht prachtig moet zijn. We lopen er heen in de schemer en kunnen nog maar een klein beetje van het uitzicht zien. We bestellen eten en terwijl we een smoothy drinken krijgen we steeds meer last van de insecten die daar rondvliegen. We zijn al een paar keer gaan verzitten, maar als de insecten steeds groter lijken te worden en gewoon tegen ons aan vliegen en spontaan uit de lucht lijken te vallen, besluiten we dat we hier echt niet willen blijven. Daar ging overigens wel wat gegil aan vooraf.