Koyasan
Door: Ine
Blijf op de hoogte en volg Rob Ine Rick Lex
24 April 2018 | Japan, Kōyasan
24 april Koyasan
Het regent. De hele dag. De wereld ziet er echt anders uit als het regent. Dit keer hoeven we niet te haasten voor ontbijt omdat we buiten het hotel eten. We lopen onder een paraplu van het hotel het historische centrum van het kanaalstadje Kurashiki in en hopen dat er vandaag meer winkeltjes open zijn dan gisteren. Het is net voor half 10 en een aantal van de winkels beginnen met open gaan. We zien in eerste instantie geen eettentjes waar we een ontbijten kunnen scoren. Ik had gehoopt op een droge dag, zodat ik wat leuke fotootjes van het stadje zou kunnen maken maar dat is het helaas niet geworden. Nadat we een eindje door het centrum gewandeld hebben, zien we aan het water een tentje waar ze koekjes en ontbijt verkopen. We bestellen een ontbijtmenuutje met rijkgevulde tosti’s met een keuze tussen yoghurt of een selectie minikoekjes. De tosti van mij is gevuld met ei en ham en die van de mannen met teriyaki kip met kaas wat verrassend lekker smaakte. De koffie en smoothy bleken ook goed te smaken. We lopen verder het stadje door en het ziet er ondanks het weer toch mooi uit. We lopen een stukje bergopwaarts een trap op, waarbij we hopen op een mooi uitzicht. We komen boven aan de trap onverwacht bij een mooie tempel uit, waar we verder niemand zien en we lopen de tuin door. Wat een mooi plekje is dat. Om 11 uur moeten we uitchecken, dus moeten we nog doorlopen om op tijd te zijn. We checken uit en lopen door de regen naar het station en reserveren daar de Shinkansen trein naar Shin-Osaka vertrekkend uit Okayama. We nemen direct de trein naar Okayama en hebben daar nog drie kwartier voordat onze gereserveerde trein vertrekt. We nemen een typisch Japanse lunchbox daar, met van alles wat erin wat we kunnen proeven. We zijn een beetje teleurgesteld dat alles koud is, maar eigenlijk smaakt het prima. Dan nemen we de Shinkansen trein.
In Shin-Osaka blijken we weer eerst een trein (3e trein vandaag) naar Osaka te moeten nemen. Daarna stappen we op de trein (de vierde vandaag) van de Osaka loop line (Ringlijn). We moeten over stappen op station Imamiya naar de JR Mamba line, maar onze trein blijkt alleen op Shin-Imamiya te stoppen, dus moeten we nog een keer extra overstappen op trein (de 5e) naar Imamiya om daar de trein (6e!) naar Mamba te nemen. In Mamba moeten we overstappen op een lokale treinlijn zijnde de Nankai Line (waar onze JR pas niet geldig is). We lopen een route naar de Nankai Line welke ons zo’n 15 minuten door een winkelcentrum leidt (hoe onverwacht). Bij de informatiebalie blijkt dat de tickets die we hebben vouchers zijn welke omgeruild moeten worden voor treinticket, cablecar en bustickets. Maar wel in een andere rij. Dan is het nog even zoeken waar we op moeten stappen. We blijken dus eerst een trein (de 7e vandaag) naar Hashimoto (eindstation van deze trein) te moeten nemen, om over te stappen op de trein (de 8e) naar Yokasan. Die trein gaat echter maar tot Gokurakubashi (Maar stopt wel overal onderweg daar naar toe en soms echt heel lang om andere tegemoet komende treinen te laten passeren). Pfff we zijn al de hele dag onderweg.
De omgeving wordt steeds groener en bergachtiger en zelfs met de regen ziet het er indrukwekkend uit met die mistsluiers langs de bergen. De stationnetjes die we passeren lijken niet op de eerdere moderne stations, maar zijn heel klein, versleten en ouderwets. Op elk station staat een railmedewerker braaf in uniform stil te staan met witte handschoentjes aan en een rode vlag in zijn hand. Af en toe knikt hij naar de machinist en hij lijkt alleen te bewegen als er een trein aankomt. Bijzonder zo’n baan. In Gokurakubashi gaan we verder gaan met de rode lange cablecar, welke steil omhoog naar Koyasan rijdt. Dan zijn we er echt bijna. Alleen nog de bus. Die doet er een kwartiertje over en bij stop 5 gaan we eruit. We zijn niet ver van de tempel waar we overnachten in het gastenverblijf. Gelukkig geeft de chauffeur aan waar we moeten zijn en herken ik de ingang van het plaatje uit de instructies, want er staat geen enkel bordje om aan te geven dat dit de juiste bestemming is.
We lopen onder de mooie houten poort door en worden verwelkomd door een kaalgeschoren vrouw. Het eerste dat we moeten doen is onze schoenen uit trekken om in een rek te zetten. We krijgen rode slippertjes aan, die zijn Lex duidelijk te klein en blijven niet echt aan je voeten zitten bij het traplopen. We checken in en krijgen geen sleutel. We worden door een andere monnik gewezen waar de meditatie ruimte en de badkamer is (alleen ’s avonds tussen bepaalde tijden te gebruiken) en worden daarna naar onze kamer gebracht. Deze is afgesloten met Japanse papieren schuifdeuren zonder slot (vandaar geen sleutel). De slippers moeten we bij de deur laten staan (met de neuzen van de kamer weg wijzend). In de kamer staat thee op een lage tafel en liggen futons opgevouwen op de grond. De man geeft aan dat om 8:00 het ontbijt is en het diner nu is. Als ik vraag waar, zegt hij hier en loopt weg. Het is ons niet helemaal duidelijk wat we nu moeten doen. Daar zitten we dan, ongemakkelijk opgevouwen op de grond aan de tafel. We besluiten de thee die er staat dan maar in te schenken en op te drinken.
Even later komt er een andere monnik een stapel van zes minitafeltjes brengen gevuld met vegetarisch eten. Hij zet de tafeltjes klaar op de grond (twee aan twee) en zegt dat we kunnen gaan eten. De uitleg is minimaal. We herkennen niet veel van het eten en hadden graag geweten wat het allemaal was. Maar we eten bijna alles op want we hebben echt wel trek gekregen van al dat uitzoeken en treinen. Het is echt een beetje onwennig zo. Een derde (heel vriendelijke) monnik komt de tafeltjes weer ophalen en laat zich gewillig fotograferen (die vorige ook wel overigens).
We gaan op zoek naar de WC’s. Daar moet je de rode slippertjes wisselen voor gele plastic slippers. De WC’s blijken erg klein, je kunt er je kont niet keren. We moeten er wel om lachen. Je handen was je onder het kraantje boven de spoelbak, waar meteen de spoelbak mee gevuld wordt. Heel clever en milieubewust bedacht. Onderweg komen we een koffieapparaatje tegen en voor 100 yen (76 cent), kun je een bakkie koffie nemen. Het kopje wordt tot de rand toe vol getapt… dat is wat onhandig, vooral vanwege de trappen met die uitschietende rode slippertjes. Maar ik red het zonder knoeien weer terug op de kamer te komen. De koffie is heerlijk warm en smaakt ook nog goed.
De muren zijn hier dus letterlijk van papier, dus we horen alles om ons heen. Dat voelt niet echt tempelachtig, vooral niet als ze dan lijken te gaan stofzuigen! We horen de regen buiten met bakken uit de hemel komen en besluiten op de kamer te blijven. Ze nodigden ons uit om het ochtendritueel van de monniken om 6:00 morgenvroeg bij te wonen, dus het is morgen weer vroeg dag. Lex is blij met de WiFi en we zijn allemaal blij dat ze hier stroom hebben om alle apparatuur op te laden. Ik trek een van de Yukata’s (soort Japanse ochtendjas) aan die voor ons klaar liggen. Dit voelt al echt Japans haha. Ik heb er wel lol in. Lex en Rob zijn niet zo enthousiast en doen niet met me mee. Shocker.
Het regent. De hele dag. De wereld ziet er echt anders uit als het regent. Dit keer hoeven we niet te haasten voor ontbijt omdat we buiten het hotel eten. We lopen onder een paraplu van het hotel het historische centrum van het kanaalstadje Kurashiki in en hopen dat er vandaag meer winkeltjes open zijn dan gisteren. Het is net voor half 10 en een aantal van de winkels beginnen met open gaan. We zien in eerste instantie geen eettentjes waar we een ontbijten kunnen scoren. Ik had gehoopt op een droge dag, zodat ik wat leuke fotootjes van het stadje zou kunnen maken maar dat is het helaas niet geworden. Nadat we een eindje door het centrum gewandeld hebben, zien we aan het water een tentje waar ze koekjes en ontbijt verkopen. We bestellen een ontbijtmenuutje met rijkgevulde tosti’s met een keuze tussen yoghurt of een selectie minikoekjes. De tosti van mij is gevuld met ei en ham en die van de mannen met teriyaki kip met kaas wat verrassend lekker smaakte. De koffie en smoothy bleken ook goed te smaken. We lopen verder het stadje door en het ziet er ondanks het weer toch mooi uit. We lopen een stukje bergopwaarts een trap op, waarbij we hopen op een mooi uitzicht. We komen boven aan de trap onverwacht bij een mooie tempel uit, waar we verder niemand zien en we lopen de tuin door. Wat een mooi plekje is dat. Om 11 uur moeten we uitchecken, dus moeten we nog doorlopen om op tijd te zijn. We checken uit en lopen door de regen naar het station en reserveren daar de Shinkansen trein naar Shin-Osaka vertrekkend uit Okayama. We nemen direct de trein naar Okayama en hebben daar nog drie kwartier voordat onze gereserveerde trein vertrekt. We nemen een typisch Japanse lunchbox daar, met van alles wat erin wat we kunnen proeven. We zijn een beetje teleurgesteld dat alles koud is, maar eigenlijk smaakt het prima. Dan nemen we de Shinkansen trein.
In Shin-Osaka blijken we weer eerst een trein (3e trein vandaag) naar Osaka te moeten nemen. Daarna stappen we op de trein (de vierde vandaag) van de Osaka loop line (Ringlijn). We moeten over stappen op station Imamiya naar de JR Mamba line, maar onze trein blijkt alleen op Shin-Imamiya te stoppen, dus moeten we nog een keer extra overstappen op trein (de 5e) naar Imamiya om daar de trein (6e!) naar Mamba te nemen. In Mamba moeten we overstappen op een lokale treinlijn zijnde de Nankai Line (waar onze JR pas niet geldig is). We lopen een route naar de Nankai Line welke ons zo’n 15 minuten door een winkelcentrum leidt (hoe onverwacht). Bij de informatiebalie blijkt dat de tickets die we hebben vouchers zijn welke omgeruild moeten worden voor treinticket, cablecar en bustickets. Maar wel in een andere rij. Dan is het nog even zoeken waar we op moeten stappen. We blijken dus eerst een trein (de 7e vandaag) naar Hashimoto (eindstation van deze trein) te moeten nemen, om over te stappen op de trein (de 8e) naar Yokasan. Die trein gaat echter maar tot Gokurakubashi (Maar stopt wel overal onderweg daar naar toe en soms echt heel lang om andere tegemoet komende treinen te laten passeren). Pfff we zijn al de hele dag onderweg.
De omgeving wordt steeds groener en bergachtiger en zelfs met de regen ziet het er indrukwekkend uit met die mistsluiers langs de bergen. De stationnetjes die we passeren lijken niet op de eerdere moderne stations, maar zijn heel klein, versleten en ouderwets. Op elk station staat een railmedewerker braaf in uniform stil te staan met witte handschoentjes aan en een rode vlag in zijn hand. Af en toe knikt hij naar de machinist en hij lijkt alleen te bewegen als er een trein aankomt. Bijzonder zo’n baan. In Gokurakubashi gaan we verder gaan met de rode lange cablecar, welke steil omhoog naar Koyasan rijdt. Dan zijn we er echt bijna. Alleen nog de bus. Die doet er een kwartiertje over en bij stop 5 gaan we eruit. We zijn niet ver van de tempel waar we overnachten in het gastenverblijf. Gelukkig geeft de chauffeur aan waar we moeten zijn en herken ik de ingang van het plaatje uit de instructies, want er staat geen enkel bordje om aan te geven dat dit de juiste bestemming is.
We lopen onder de mooie houten poort door en worden verwelkomd door een kaalgeschoren vrouw. Het eerste dat we moeten doen is onze schoenen uit trekken om in een rek te zetten. We krijgen rode slippertjes aan, die zijn Lex duidelijk te klein en blijven niet echt aan je voeten zitten bij het traplopen. We checken in en krijgen geen sleutel. We worden door een andere monnik gewezen waar de meditatie ruimte en de badkamer is (alleen ’s avonds tussen bepaalde tijden te gebruiken) en worden daarna naar onze kamer gebracht. Deze is afgesloten met Japanse papieren schuifdeuren zonder slot (vandaar geen sleutel). De slippers moeten we bij de deur laten staan (met de neuzen van de kamer weg wijzend). In de kamer staat thee op een lage tafel en liggen futons opgevouwen op de grond. De man geeft aan dat om 8:00 het ontbijt is en het diner nu is. Als ik vraag waar, zegt hij hier en loopt weg. Het is ons niet helemaal duidelijk wat we nu moeten doen. Daar zitten we dan, ongemakkelijk opgevouwen op de grond aan de tafel. We besluiten de thee die er staat dan maar in te schenken en op te drinken.
Even later komt er een andere monnik een stapel van zes minitafeltjes brengen gevuld met vegetarisch eten. Hij zet de tafeltjes klaar op de grond (twee aan twee) en zegt dat we kunnen gaan eten. De uitleg is minimaal. We herkennen niet veel van het eten en hadden graag geweten wat het allemaal was. Maar we eten bijna alles op want we hebben echt wel trek gekregen van al dat uitzoeken en treinen. Het is echt een beetje onwennig zo. Een derde (heel vriendelijke) monnik komt de tafeltjes weer ophalen en laat zich gewillig fotograferen (die vorige ook wel overigens).
We gaan op zoek naar de WC’s. Daar moet je de rode slippertjes wisselen voor gele plastic slippers. De WC’s blijken erg klein, je kunt er je kont niet keren. We moeten er wel om lachen. Je handen was je onder het kraantje boven de spoelbak, waar meteen de spoelbak mee gevuld wordt. Heel clever en milieubewust bedacht. Onderweg komen we een koffieapparaatje tegen en voor 100 yen (76 cent), kun je een bakkie koffie nemen. Het kopje wordt tot de rand toe vol getapt… dat is wat onhandig, vooral vanwege de trappen met die uitschietende rode slippertjes. Maar ik red het zonder knoeien weer terug op de kamer te komen. De koffie is heerlijk warm en smaakt ook nog goed.
De muren zijn hier dus letterlijk van papier, dus we horen alles om ons heen. Dat voelt niet echt tempelachtig, vooral niet als ze dan lijken te gaan stofzuigen! We horen de regen buiten met bakken uit de hemel komen en besluiten op de kamer te blijven. Ze nodigden ons uit om het ochtendritueel van de monniken om 6:00 morgenvroeg bij te wonen, dus het is morgen weer vroeg dag. Lex is blij met de WiFi en we zijn allemaal blij dat ze hier stroom hebben om alle apparatuur op te laden. Ik trek een van de Yukata’s (soort Japanse ochtendjas) aan die voor ons klaar liggen. Dit voelt al echt Japans haha. Ik heb er wel lol in. Lex en Rob zijn niet zo enthousiast en doen niet met me mee. Shocker.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
