10 juli 2019

Vandaag staan we vroeg op omdat we gaan snorkelen om de onderwaterwereld te ontdekken tussen twee tektonische platen in waanzinnig helder water. Het is drie kwartier rijden en we moeten om kwart voor negen bij een parkeerplaats bij de snorkel-plek zijn, dus om 8 uur vertrekken we. Onderweg worden we omgeleid en het laatste stuk rijden we langs de oever van IJslands grootste zoetwatermeer Pingvallavatn. Jammer dat het niet zo zonnig is als gisteren, want dat zou helemaal prachtig geweest zijn. Al meteen bij het uitstappen worden we belaagd door honderden kleine vliegjes. Om gek van te worden. We lopen naar de rendez-vous plek en krijgen een mosquito net voor om ons hoofd en we zien er bijzonder suf uit, maar oh wat is dat relaxed. Lex en Rob weigeren het net om te doen, maar blijven dus wel last houden. We zijn een dik uur bezig met het verkrijgen van uitleg van de Nederlandse, Poolse en New Zeelandse instructeurs en het aantrekken van de gear. Dat dry-suit is nog wel een dingetje. Over mijn kleren heen krijg ik eerst een gewatteerd pak en daarna de dry-suit zelf. De schoenen zijn geïntegreerd in het pak en bij de nek en polsen is een strak rubberen afsluitende band. Om mijn nek wordt ook nog een riempje strak omgedaan, waarbij de letters S en M in mijn gedachten komen. Even voelt het alsof ik niet kan ademen, maar de instructeur weet me te overtuigen dat het zo goed is en dat ik straks in het ijskoude water blij ben als het water niet langs mijn nek in het pak sijpelt. Het water is 3 a 4 graden. Dus echt koud. Ik vind het stoer dat de mannen uit ons gezin voor een wetsuit gaan. Da’s echt wel een tikkie kouder, maar geeft ze de vrijheid om te duiken. Zij krijgen losse duik schoenen en we krijgen dezelfde soort handschoenen en duikmuts op, waar het koude water dus wel doorheen komt. We steken de weg over, doen onze brillen op en gaan het heldere water in bij Silfra, het spleetvormige eruptiekanaal onder het wateroppervlak. In dit water is het mogelijk 100 tot 150 meter ver te kijken. Ik heb inderdaad alleen een ijskoud gezicht en handen. De mannen moeten het echt koud hebben. Het water is echt niet te geloven helder. Overal liggen blokken lavasteen en hier en daar groeit gifgroene alg. Het ziet er echt machtig uit. We zwemmen in puur bron water dat naar het meer stroomt. De kloof tussen de platen is blijkbaar door aardbevingen ontstaan en wordt continu gevuld met bronwater. Vooral bij de start is het dus gewoon zuiver en drinkbaar water. We drijven met de stroom mee tussen de lavastenen en komen ogen te kort. Op het water zwemmen kleine vogeltjes die de vliegjes eten. Onderwater zien we de kleine flipperende voetjes hard op en neer gaan, wat er echt heel schattig uitziet. De jongens duiken af en toe naar beneden, maar rillen soms echt van de kou. We eindigen in de lagoon, waar we even rond kunnen zwemmen, maar na een dik half uur in het ijskoude water houd niemand het nog echt lang vol. Iedereen klimt er diep onder de indruk weer uit. Wow, dat was echt de moeite waard. Bij terugkomst worstelen we ons weer uit het pak en krijgen een kop warme chocolademelk. Door de muur van vliegjes lopen we terug naar de auto. Daar zien we dat we vergeten zijn parkeergeld te betalen, dat doen we nog even voordat we nog even door het National park wandelen. Þingvellir is één van de drie nationale parken op IJsland. Het is naast de geologische grens tussen het Europese en het Noord-Amerikaanse continent, het is een historisch belangrijke plaats is voor de IJslanders omdat hier de eerste democratische bijeenkomst was en nog steeds vinden hier belangrijke overheids gebeurtenissen plaats. We lopen een stukje de berg op en hebben mooi uitzicht over het meer, een kerkje en het park.
Vervolgens rijden we naar de bekende Geyser. Het is best een stukje rijden en druk op de parkeerplaats. We verwachten entree te moeten betalen, maar mogen zo het geologisch park op. De geyser stelt niet teleur en spuit meerdere keren tientallen meters de lucht in. Waarbij de rook daarna echt naar zwavel ruikt. We lopen de berg op en hebben een prachtig uitzicht over het landschap en zien de geyser ook van grote afstand spuiten en alle andere Pools zien we volop roken.
Als we weer beneden komen van de berg zijn we best moe. We besluiten toch naar Gullfoss watervallen te gaan en daar krijgen we echt geen spijt van. Op een kwartiertje rijden afstand komen we bij enorm indrukwekkende watervallen. Het geluid alleen al is overweldigend. Het is enorm druk, dus we wandelen in een soort colonne langs de waterval, totdat we echt dichtbij zijn en de kracht van het water bijna kunnen voelen. Wat een prachtige plek is dit zeg.
Terug in het huisje nemen we een hotdog en vullen we de hot tub. Wat een luxe is dat zeg. Ondanks dat het zo’n 12 graden is, zitten Lex en ik op het terras in het heerlijk thermisch verwarmde water. Ik snap niet dat Rob en Rick er niet in willen. Onze vermoeide benen komen helemaal tot rust hier.
Rond half zeven ga ik koken (mix van groenten, zoete aardappelen en biefstuk puntjes. Het smaakt prima. Ik wil na het eten nog een keer de hot tub in, maar het begint te regenen. We kijken daarom een aflevering van ‘First dates’ op televisie met IJslandse ondertiteling (weer eens wat anders) en dan ga ik daarna nog even in het water dat nog steeds lekker warm is. Heerlijk is dat. Toch nog een lekker zomer gevoel hier.