11 juli 2019

We verhuizen vandaag naar huisje twee. Onderweg zijn er veel mooie stops te maken. We beginnen met een bezoek aan de Seljalandsfoss (65 meter hoge) waterval waar je achterlangs kunt wandelen. Dat lukte niet zonder nat te worden van de nevel. Vanachter de waterval kon je zo de velden in kijken die voor de waterval liggen. Vlak bij de waterval waren nog kleinere watervallen, waar we even langs wandelen. De laatste waterval (Gljufrafoss) ligt verscholen in een kloof, waar je door het water naar toe kon lopen, door van de ene steen op de andere te stappen om te proberen droge voeten te houden. Het was een smalle ingang en de ruimte waar je in terecht kwam was een soort grot waar een verrassend grote waterval was. Echt leuk om even naar toe te klimmen. We wandelen weer terug langs de watervallen en gaan terug naar de auto om naar de volgende waterval te rijden.
We komen dan bij de indrukwekkende Skogafoss (60 meter hoog en 25 meter brede) waterval welke over de rand van een klif valt. Het is ook bij deze waterval erg druk. Langs de waterval gaat een trap helemaal naar boven. We twijfelen nog, maar besluiten naar boven te wandelen. Dat stelt niet teleur. Boven hebben we een prachtig uitzicht. Rick en ik wandelen nog een paar kilometer langs het aanstromende water de bergen in, wat een van de mooiste wandelingen ooit oplevert. Wat is het hier prachtig. Het water raast wild langs grote rotsblokken en op een paar plekken zijn indrukwekkende stroomversnellingen en watervallen. Elke bocht die we omgaan, levert weer een ander spectaculair uitzicht op. Dit is echt genieten.
Daarna gaan we lunchen bij een Street Food restaurant vlakbij de Skogafoss waterval. We eten lekker smakende noodles met groenten /kip of vis met lekker gekruide frietjes. Ik had trek gekregen van het wandelen en klimmen.
We rijden een klein kwartiertje verder om over een uitgestrekte zwarte vlakte naar het strand te lopen om een vliegtuig wrak te bekijken. Het is een wandeling van een dikke 7 (bijna 8) kilometer, waar we wel even zoet mee zijn. Het waait heel hard over de vlakte. We zijn in ieder geval niet de enige die naar het wrak gaan, we wandelen zo’n beetje in colonne er naar toe. Tegenwoordig gaat er zelfs een shuttlebus heen. Op het bord met buslijnen en prijzen staat dat het wandelen wel 3 tot 4 uur duurt… gelukkig doen wij het in ongeveer anderhalf uur. We hebben ook wel flink doorgelopen. We komen na een drie kwartier heen lopen bij de Amerikaanse DC-3 die in 1973 daar is gecrasht. Fijn om te weten dat alle inzittenden het toen wel overleefd hebben. Het is een wat mystieke plek. Ondanks dat is aangegeven dat je niet op het wrak mag, klimt iedereen op en in het wrak. Het duurt even, maar ook onze jongens klimmen erin. We lopen er omheen en het ziet er echt bizar uit. Een aantal foto’s en een klein half uurtje later, lopen we weer terug door de straffe wind. Wat een bijzondere wandeling was dat.
We rijden een kleine 10 minuten verder, waar we via een grindpad (alleen geschikt voor 4X4) omhoog rijden naar een uitzichtpunt. Een prachtig uitzicht over het gitzwarte strand, een indrukwekkende klif en uitstekende rotsen in zee (met verschillende bogen en heel veel vogels). We waren van plan nog meer stops te maken, maar gezien we nog boodschappen willen doen, het al vijf uur is en we nog een uur moeten rijden, besluiten we vanaf hier direct naar het volgende huisje te rijden. We passeren een bizar en grillig landschap, gevormd door lava. Eerst kilometers met velden vol paarse bloemen, dan kilometers met grillig zwarte lava uitsteeksels en dan kilometers lang bolvormige lava welke doet denken aan grote champignons, waar een wit/geel achtige mos op groeit. Dichter bij ons huisje wordt het steeds groener en zien we meer bomen en waterstromen. We gaan eerst langs een supermarkt voor de nodige boodschappen. Toch altijd even zoeken in een vreemde supermarkt voordat je wat gevonden hebt.
Het huisje is makkelijk te vinden en het ziet er prima uit, ondanks de wat ouderwetse aankleding. Overal hangen briefjes met instructies en uitleg. Bij de ingang hangt meteen al een briefje dat we de schoenen uit moeten trekken. Beetje typisch wel. We hadden plannen om uit te gaan eten vanavond, maar nu we zitten, willen we eigenlijk niet meer weg. Dus besluit ik maar te koken. We eten rijst met kippendij filet in een saus van ui, tomaat, paprika en champignons. Het smaakt goed.
We kijken na het eten wat TV/telefoon/laptop/iPad. Ik kan niet wennen aan het niet donker worden buiten. Slapen is hier best moeilijk. Gelukkig hebben we hier nog geen muggen gezien. In (de omgeving van) het eerste huisje werden we helemaal lek gestoken. We zijn dan ook steeds aan het krabben en de anti-jeuk crème is niet aan te slepen. Hopelijk kunnen we hier in deze ogenschijnlijk mug-vrije omgeving beter slapen.