20 juli 2019

Het is tijd om even weinig tot niets te doen. Dit is het perfecte huis om dat te doen. We ontbijten wat later met pantosti’s en lezen en Netflixen wat. We zien eindelijk iets in de baai wat erg op een dolfijn lijkt. Helaas blijft het bij het spotten van zijn rug en vin terwijl hij rustig door het water glijdt. Rob en ik doen wat boodschappen en dan hebben we hotdogs voor lunch. De jongens blijven in het huisje en Rob en ik maken een wandeling door het dorp en het haventje. Hólmavík is maar een klein dorp, met een kerkje, een kleine supermarkt, een zwembad (die hebben ze hier overal) en twee restaurantjes en zelfs een museum. Het ziet er eerlijk gezegd wat troosteloos uit. We zien hier in Ijsland overal van die korte kanten gordijntjes voor de ramen. Beetje jaren zestig idee. De inrichting overal lijkt erg kaal met een hoog Ikea gehalte. Veel huizen en kerken zijn van golfplaten gemaakt (aan de buitenkant). Ook kunnen de meeste huizen wel een verfje gebruiken. De kerk hier wijkt als een van de weinige kerken van van het standaard design. Ik vraag me af waar je je geld mee verdient als je in een dorp als dit woont, ver weg van alles. We bezoeken het Sorcery and Witchcraft museum, maar dat is eigenlijk weinig indrukwekkend. 7 euro entree p.p. voor twee kamers met vrijwel alleen maar teksten. Gelukkig krijgen we wel een Nederlandse vertaling mee. Ik heb het idee dat ik een boek aan het lezen ben, maar goed, ik leer wel wat nieuws. Zoals dat van de 21 van hekserij beschuldigde mensen die op de brandstapel eindigden, er 20 mannen waren. Bij het museum is een van de restaurantjes van het dorp, maar dat ziet er niet echt aantrekkelijk uit. We reserveren daarom bij het restaurant aan de overkant. Twee uur later lopen we daar dus naar toe met de jongens en we zijn blij met de reservering (toch wel onverwacht), want het is enorm druk. Heel het dorp lijkt hier te komen eten. De keuze is buffet of pizza. Het buffet ziet er prima uit, maar gezien de prijs, gaan we toch voor de pizza. Het is een heerlijke pizza! We lopen weer terug naar het huisje en spotten heeeel ver aan het einde van de baai een walvis… Bijna niet noemenswaardig ver, maar we zien hem toch maar.