Udaipur
Door: robinericklex
Blijf op de hoogte en volg Rob Ine Rick Lex
21 Juli 2012 | India, Udaipur
19 juli
Met een grote open jeep rijden we door de smalle straatjes van het dorp terug naar onze bus. We rijden naar onze laatste hotel in Udaipur waar we 3 nachten blijven. Het uitzicht vanuit de bus verandert vandaag veel. De snelweg is afgesloten, waardoor we over kleine landweggetjes rijden. Dit duurt natuurlijk een stuk langer, maar daardoor passeren we nu verschillende herders met bijzondere tulbanden om met een heleboel kamelen, schapen of geiten. Ik werd daar helemaal vrolijk van. We rijden door de bergen, waar de bus duidelijk moeite mee heeft en waar Lex een beetje misselijk van wordt.
Onderweg stoppen we bij de tempels van Ranakpur Rain, een van de oudste geloven van India. De hoofdtempel is gebouwd in de 15e eeuw en wordt ondersteund door 1400 pilaren, waarvan er 1 scheef staat. Het blijkt een streng geloof, waardoor we geen tassen en niets van leer mee naar binnen mogen nemen en waarbij onze benen helemaal bedekt moeten zijn. De heren krijgen daarom een soort pyamabroek te leen en wij dames worden geacht gekleed te gaan in een soort nachthemd als we de hoofdtempel binnen willen. Het is het zeker waard, want het blijkt een prachtige tempel en alle pilaren zijn voorzien van prachtig beeldhouwwerk. Rob en de kinderen worden nog gezegend door een man die een gele stip op hun voorhoofd zet en hen voorspoed en gezondheid toedicht. Hij wilde daar wel een financiële beloning voor, maar gezien Rob zijn leren portemonnee niet meer naar binnen mocht nemen, had hij dus geen geld bij zich… We lunchen in een hotelpark met prachtige tuinen. We nemen geen Indiaas eten, maar club sandwiches (die is populair de laatste dagen) en frietjes. De kinderen wilden gaan zwemmen, maar helaas blijkt het zwembad leeg!
Ook het laatste hotel blijkt een juweeltje. Het hele hotel is eigenlijk een grote kunstcollectie. Wij zijn de enige gasten. De kinderen duiken het zwembad in totdat het donker wordt en ik neem ook een duik, terwijl Rob zijn best doet om de airconditioning en de TV werkend te laten krijgen. Het eten in het hotel blijkt goed. We nemen gegrilde kip (Rob), gegrilde vis (Ine), frietjes (Rick) en een kaasomelet (Lex). Lex krijgt een overdosis eieren binnen deze vakantie. Hij vindt het Indiase eten maar niks. Thuis is het eten veeeeel lekkerder….
20 juli
Vandaag gaan we naar de hoofdstad van Rajastan en stad van de zonsopgang Udaipur om het stadspaleis te bekijken en door de kleine straatjes te lopen (waar de film Octopussy is opgenomen). We starten met een boottochtje over het Pichola meer, waar Gerard en Lara ons op heerlijke cappuccino (lekkere koffie is hier echt een uitzondering) trakteren tijdens de stop op een eilandje. Daarna lopen we door het gigantische paleis (grootste Koninklijke paleis van Rajastan), welke tegenwoordig in drie functies heeft: museum, het privé verblijf van de Maharadja en hotel. Hier zien we veel verschillende ruimtes veel met miniatuurschilderkunst, wat betekent dat de schilderijen heel gedetailleerd met een kwastje van enkele eekhoorntjeshaartjes gemaakt is (niet zoals ik dacht mini schilderijtjes). Later als we in een plek komen waar de kunstenaars dit soort schilderijtjes (op zijde, kamelenbot, steen of papier) maken, zien we er 1 die vooral Rob wel mooi vindt en nemen deze mee naar huis. Na het Lake Palace stadspaleis bezoeken we een Jagdisch tempel waar net een ceremonie plaatsvindt, waarbij vrouwen op de grond voor een watertje zitten te zingen en bloemen, eten en geld wordt gedoneerd. Helaas mag je daar dan weer net geen foto van maken, maar van de buitenkant van de tempel wel en deze is ook weer heel mooi met talrijke versieringen. We lunchen op een terras dat uitkijkt over het Pichola meer en waar het Indiase eten lekker is en het continentale eten zozo (laat ik het zo zeggen, de kinderen hoeven geen vegetarische hamburger meer). We krijgen nog even tijd om te shoppen. We kopen handgeschilderde t-shirts voor de jongens en voor Keren (die morgen jarig is) van een lokale kunstenaar. Helaas zijn dit soort dingen dan weer fixed price welke ver afligt van de prijzen die je voor de meeste dingen op straat betaald…
We gaan met de TucTucs naar de jaarlijkse kermis. Met 4 passagiers en een chauffeur per TucTuc is er niet echt veel ruimte, dus werd mijn plek die naast de chauffeur (dwz met 1 been buiten). Een hele ervaring met dat drukke verkeer, dat niet zelden recht op de TucTuc afkomt… Gisteren was de kermis alleen voor mannen en vandaag alleen voor vrouwen. Dat levert een geweldig druk en kleurrijk tafereel (met al die dames met felgekleurde sari’s) op. De draaimolens en reuzenraden zien er oud en versleten uit en draaien net iets te hard rond, dus we besluiten nergens in te gaan. Wel willen de jongens met een luchtbuks op ballonnen schieten voor 10 roepie per 5 schoten. We kijken onze ogen uit en ook dit keer worden we volop bekeken en gefotografeerd. Ik word samen met de kinderen zelfs gefilmd en geïnterviewd door wat het lokale nieuwsnet leek. Ze willen niet alleen ons fotograferen, maar sommige vragen ook weer door ons gefotografeerd te worden om vervolgens de foto op de camera te willen bekijken. Veel vrouwen spreken ons aan om te vragen waar we vandaan komen en wat we van de kermis vinden. We komen al lopende bij de Maiden gardens waar veel vrouwen met kinderen zitten te picknicken. Ik heb nog nooit zoveel vrouwen bij elkaar gezien. Daarna gaan we terug naar het hotel waar de jongens meteen in het zwembad duiken tot ver na het donker is. We eten laat en in het hotel, waarna we nog een filmpje kijken (voor de helft dan, we vallen zo in slaap) op het Hollywood filmnet op de kamer.
Juli 21
Vandaag blijven we de hele dag in het hotel en vieren we de verjaardag van Keren met een heerlijke chocoladetaart. Hij lijkt zijn kadootjes wel leuk te vinden. Ze spelen met bijna de hele groep waterpolo in het zwembad en de kinderen maken wat onderwaterfoto’s voor zover dat lukt in het troebele water. Het hotel ligt prachtig in de bossen en tussen de bergen. Bij een wandeling door het hotel en over het terrein raken we niet uitgekeken. Allerlei beelden, kunstwerken, oude auto’s, paarden (in de stallen) en prachtige oude poorten welke zijn omringd door prachtige natuur. Wat de jongens geweldig vinden aan het hotel is het eten. Het is ze hier gelukt om een frietje speciaal (met mayo, ketchup en fijngesneden uitjes) te eten! Als we weer thuis zijn, zullen ze wel weer gezonde dingen binnen krijgen…
Met een grote open jeep rijden we door de smalle straatjes van het dorp terug naar onze bus. We rijden naar onze laatste hotel in Udaipur waar we 3 nachten blijven. Het uitzicht vanuit de bus verandert vandaag veel. De snelweg is afgesloten, waardoor we over kleine landweggetjes rijden. Dit duurt natuurlijk een stuk langer, maar daardoor passeren we nu verschillende herders met bijzondere tulbanden om met een heleboel kamelen, schapen of geiten. Ik werd daar helemaal vrolijk van. We rijden door de bergen, waar de bus duidelijk moeite mee heeft en waar Lex een beetje misselijk van wordt.
Onderweg stoppen we bij de tempels van Ranakpur Rain, een van de oudste geloven van India. De hoofdtempel is gebouwd in de 15e eeuw en wordt ondersteund door 1400 pilaren, waarvan er 1 scheef staat. Het blijkt een streng geloof, waardoor we geen tassen en niets van leer mee naar binnen mogen nemen en waarbij onze benen helemaal bedekt moeten zijn. De heren krijgen daarom een soort pyamabroek te leen en wij dames worden geacht gekleed te gaan in een soort nachthemd als we de hoofdtempel binnen willen. Het is het zeker waard, want het blijkt een prachtige tempel en alle pilaren zijn voorzien van prachtig beeldhouwwerk. Rob en de kinderen worden nog gezegend door een man die een gele stip op hun voorhoofd zet en hen voorspoed en gezondheid toedicht. Hij wilde daar wel een financiële beloning voor, maar gezien Rob zijn leren portemonnee niet meer naar binnen mocht nemen, had hij dus geen geld bij zich… We lunchen in een hotelpark met prachtige tuinen. We nemen geen Indiaas eten, maar club sandwiches (die is populair de laatste dagen) en frietjes. De kinderen wilden gaan zwemmen, maar helaas blijkt het zwembad leeg!
Ook het laatste hotel blijkt een juweeltje. Het hele hotel is eigenlijk een grote kunstcollectie. Wij zijn de enige gasten. De kinderen duiken het zwembad in totdat het donker wordt en ik neem ook een duik, terwijl Rob zijn best doet om de airconditioning en de TV werkend te laten krijgen. Het eten in het hotel blijkt goed. We nemen gegrilde kip (Rob), gegrilde vis (Ine), frietjes (Rick) en een kaasomelet (Lex). Lex krijgt een overdosis eieren binnen deze vakantie. Hij vindt het Indiase eten maar niks. Thuis is het eten veeeeel lekkerder….
20 juli
Vandaag gaan we naar de hoofdstad van Rajastan en stad van de zonsopgang Udaipur om het stadspaleis te bekijken en door de kleine straatjes te lopen (waar de film Octopussy is opgenomen). We starten met een boottochtje over het Pichola meer, waar Gerard en Lara ons op heerlijke cappuccino (lekkere koffie is hier echt een uitzondering) trakteren tijdens de stop op een eilandje. Daarna lopen we door het gigantische paleis (grootste Koninklijke paleis van Rajastan), welke tegenwoordig in drie functies heeft: museum, het privé verblijf van de Maharadja en hotel. Hier zien we veel verschillende ruimtes veel met miniatuurschilderkunst, wat betekent dat de schilderijen heel gedetailleerd met een kwastje van enkele eekhoorntjeshaartjes gemaakt is (niet zoals ik dacht mini schilderijtjes). Later als we in een plek komen waar de kunstenaars dit soort schilderijtjes (op zijde, kamelenbot, steen of papier) maken, zien we er 1 die vooral Rob wel mooi vindt en nemen deze mee naar huis. Na het Lake Palace stadspaleis bezoeken we een Jagdisch tempel waar net een ceremonie plaatsvindt, waarbij vrouwen op de grond voor een watertje zitten te zingen en bloemen, eten en geld wordt gedoneerd. Helaas mag je daar dan weer net geen foto van maken, maar van de buitenkant van de tempel wel en deze is ook weer heel mooi met talrijke versieringen. We lunchen op een terras dat uitkijkt over het Pichola meer en waar het Indiase eten lekker is en het continentale eten zozo (laat ik het zo zeggen, de kinderen hoeven geen vegetarische hamburger meer). We krijgen nog even tijd om te shoppen. We kopen handgeschilderde t-shirts voor de jongens en voor Keren (die morgen jarig is) van een lokale kunstenaar. Helaas zijn dit soort dingen dan weer fixed price welke ver afligt van de prijzen die je voor de meeste dingen op straat betaald…
We gaan met de TucTucs naar de jaarlijkse kermis. Met 4 passagiers en een chauffeur per TucTuc is er niet echt veel ruimte, dus werd mijn plek die naast de chauffeur (dwz met 1 been buiten). Een hele ervaring met dat drukke verkeer, dat niet zelden recht op de TucTuc afkomt… Gisteren was de kermis alleen voor mannen en vandaag alleen voor vrouwen. Dat levert een geweldig druk en kleurrijk tafereel (met al die dames met felgekleurde sari’s) op. De draaimolens en reuzenraden zien er oud en versleten uit en draaien net iets te hard rond, dus we besluiten nergens in te gaan. Wel willen de jongens met een luchtbuks op ballonnen schieten voor 10 roepie per 5 schoten. We kijken onze ogen uit en ook dit keer worden we volop bekeken en gefotografeerd. Ik word samen met de kinderen zelfs gefilmd en geïnterviewd door wat het lokale nieuwsnet leek. Ze willen niet alleen ons fotograferen, maar sommige vragen ook weer door ons gefotografeerd te worden om vervolgens de foto op de camera te willen bekijken. Veel vrouwen spreken ons aan om te vragen waar we vandaan komen en wat we van de kermis vinden. We komen al lopende bij de Maiden gardens waar veel vrouwen met kinderen zitten te picknicken. Ik heb nog nooit zoveel vrouwen bij elkaar gezien. Daarna gaan we terug naar het hotel waar de jongens meteen in het zwembad duiken tot ver na het donker is. We eten laat en in het hotel, waarna we nog een filmpje kijken (voor de helft dan, we vallen zo in slaap) op het Hollywood filmnet op de kamer.
Juli 21
Vandaag blijven we de hele dag in het hotel en vieren we de verjaardag van Keren met een heerlijke chocoladetaart. Hij lijkt zijn kadootjes wel leuk te vinden. Ze spelen met bijna de hele groep waterpolo in het zwembad en de kinderen maken wat onderwaterfoto’s voor zover dat lukt in het troebele water. Het hotel ligt prachtig in de bossen en tussen de bergen. Bij een wandeling door het hotel en over het terrein raken we niet uitgekeken. Allerlei beelden, kunstwerken, oude auto’s, paarden (in de stallen) en prachtige oude poorten welke zijn omringd door prachtige natuur. Wat de jongens geweldig vinden aan het hotel is het eten. Het is ze hier gelukt om een frietje speciaal (met mayo, ketchup en fijngesneden uitjes) te eten! Als we weer thuis zijn, zullen ze wel weer gezonde dingen binnen krijgen…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
