22 juli 2019

Het is echt prachtig weer vandaag. We hebben een lange rit voor de boeg, welke ons langs een aantal mooie diepe fjorden leidt in de regio Vestfirðir of Westfjorden. Uitzicht vanuit de bergen over de inhammen waar de zee naar binnenkomt. Overal zien we watervallen. Na anderhalf uur rijden, stoppen we bij de Dynjandi waterval. Het is even een klim naar boven langs meerdere watervallen, maar wat is dat een prachtige wandeling! Al vanaf beneden kun je de vele watervallen zien en helemaal bovenaan de breedste (30 meter bovenaan en onderaan wel 60 meter) en hoogste (100 meter) van allemaal. Zelfs na de grote hoeveelheid imposante watervallen die we deze vakantie hebben gezien, ben ik weer onder de indruk. Prachtig prachtig. Ook het uitzicht van boven over de fjord is weer magnifiek. Het plan is om naar het uiterste puntje van Vestfirðir te rijden om de mooie kliffen en Puffins te bekijken. We rijden langs hagelwitte stranden met helderblauw water. Het lijkt wel het Caribisch gebied! Helaas zijn de kliffen waar we langs af moeten rijden zo steil en smal, dat we niet meer verder willen rijden. We rijden dus terug naar de ferry, welke om zeven uur zou vertrekken. We besluiten in het restaurantje bij de ferry oversteek bij Brjánslækur te gaan eten. Helaas is het menu wat beperkt, dus het wordt tosti’s, soep, hotdog en panini’s. Dan blijkt de ferry vertraging te hebben en moeten we even wachten. Zoals vanouds probeert Lex weer stenen over het water te laten ketsen. Hij heeft een hele techniek hiervoor ontwikkeld. De overtocht duurt twee en een half uur. Het is best druk aan boord. We hebben een tussenstop bij een eilandje in de baai en zien een heleboel Puffins vliegen. Ik krijg ze maar niet goed op de foto, maar geloof me dat ik het er niet aan ligt dat ik het niet genoeg geprobeerd heb. Bij aankomst in de haven kleurt het avondrood het stadje Stykkisholmur prachtig. Zo raar een zonsondergang zonder dat het donker wordt!! Het is inmiddels al kwart voor elf als we vanuit het haventje naar het huisje vertrekken. We rijden een stukje door de bergen, wat met de ondergaande zon recht voor ons, niet geheel ongevaarlijk lijkt. Het landschap ziet er in dit licht overigens wel echt prachtig uit en als we 35 minuten later het huisje binnenstappen, zien we ook een machtig uitzicht door de grote ramen. We zijn echt onder de indruk van dit huisje. Het is bijna sprookjesachtig ingericht en het uitzicht over de baai met allemaal kleine eilandjes is het beste tot nu toe (en het was al echt heel goed geweest). Helemaal met dat avondrood. Rick gaat in de schommelstoel zitten naast de gans die naar buiten kijkt en zit gewoon even te genieten. Lex roept dat dit het beste huisje van de hele reis is. Het ligt best afgelegen en we dachten dat er geen WiFi zou zijn, maar zelfs dat is er. Toppie.