Dinsdag 11 augustus – Kuta / Nusa Penida

We gaan vroeg ontbijten. Door een misverstand eindigen we in 2 verschillende restaurants... Rob en Rick in het restaurant van gisteren en Lex, Fieke en ik in het restaurant bij het zwembad. Beetje suf, maar het ontbijt was lekker. Lex heeft ook nog een pot Nutella ontdekt, dus dat was helemaal feest. Rob blijft in het hotel relaxen vandaag. Om 7:45 worden we opgehaald in de lobby. Het blijkt ongeveer 20 minuten rijden naar het vertrekpunt voor de boot. De boot ziet er veelbelovend uit. We delen de boot met 4 Russen. We zien dat alle duikspullen de boot in geladen wordt. We wachten even op het mooie strand. Helaas is het heel bewolkt, waardoor het er een beetje grauw uitziet. Hoewel de zee niet echt heel rustig is, gaat de heenreis oké, totdat we aanleggen op de plek waar we zouden beginnen met de eerste duik. De boot schudt hevig heen en weer en eerst wordt Lex ziek en daarna Rick ook. Fieke en ik zijn ook misselijk, alleen Aron voelt zich helemaal prima. De instructeur noemt hem steevast ‘ Papa’. Hij zit op het bovendek als de jongens ziek zijn en de instructeur vraagt of Papa is gevlucht... haha. Als de boot is verlegd naar een andere plek, gaat het een stuk beter. We krijgen het advies eerst even te zwemmen, zodat we ons beter voelen. Dat blijkt te helpen. Dan gaat toch echt de eerste duik beginnen. Na de instructie gaat eerst Aron het water in en duikt met de tweede instructeur naar beneden. Daar zou hij op ons wachten tot wij allemaal beneden komen om samen verder te zwemmen. Ik ben de eerstvolgende, maar het lukt mij niet om mijn oren te klaren. Dus vraagt hij mij om even in het water te drijven en gaat Lex beginnen. Lex doet het heel goed en gaat al een stuk verder naar beneden, maar ook niet zo ver als Aron. Lex komt nog even bij mij en dan komt Rick in het water. Helaas begeeft mijn camera het op dat moment. Hij blijft op het laatste beeld vaststaan en ik krijg hem niet meer aan of uit. Geen foto meer mee te maken dus, terwijl Rick heel gemakkelijk naar beneden zwemt en samen met Aron over het koraal heen zwemt.Dat ziet er echt goed uit, ik baal dat ik het niet op camera vast kan leggen. Dan gaat Fieke in het water. Ze blijkt het heel moeilijk te vinden om te ademen onder water en raakt een beetje in paniek. Toch probeert ze het even later nog een keer en dan lukt het een stuk beter en zwemt ze een heel stuk onder water. Lex komt even later weer boven met de mededeling dat hij helemaal trots op zichzelf is omdat hij onder de boot door gezwommen heeft. Zo leuk om te horen. De jongens gaan terug en dan gaat de instructeur nog een keer met mij naar beneden. Het klaren gaat nog steeds moeizaam, maar het lukt wel. We zwemmen naar mooi koraal (mooie helderblauwe randjes) en zien allerlei vissen. Ik raak niet uitgekeken, maar hij wijst dat we een andere kant op gaan zwemmen. Met lichte tegenzin zwem ik mee, maar zie dan waarom. Nog een mooier stukje koraal! Ik word helemaal enthousiast en kijk naar boven en zie dat ik best ver onder water ben en zie de boot drijven. Hij geeft met zijn hand aan dat ik een van de koralen mag aanraken, maar om een of andere reden wil ik dat niet. Ik durf niet zo dicht tegen het koraal aan te zwemmen. We zwemmen even rond en gaan dan weer naar boven, waar ik word geholpen met het uitdoen van alle gear. De kinderen zijn allemaal enthousiast over de duik, maar Rick voelt zich niet helemaal goed en ook Lex twijfelt om de tweede duik te doen. We varen een stuk verder en ik haal de batterij uit de camera, waarna hij weer werkt gelukkig. Tussen de bemanning is veel discussie over waar het een goed plekje is om te duiken. De zee is heel onrustig. De jongens voelen zich allebei niet lekker en besluiten dan om niet meer te gaan duiken. Echt heel jammer. Fieke gaat gelukkig nog wel mee, ondanks dat de zee onrustig blijft. Bij de tweede duik blijkt de stroming echt heel sterk, maar het duiken gaat voor alle drie heel goed. De ene instructeur gaat met Aron en Fieke mee en de andere gaat met mij mee. Mijn rechteroor is wel gevoelig, maar het gaat wel heel goed. Wat een prachtige dingen en kleurrijke vissen zien we. We drijven echt een heel stuk weg van de boot. Eerst zwemmen we over een deel waar het heel ondiep is en daarna gaan we toch wat dieper. Gelukkig kan ik nu wel foto’s maken. De boot is achter ons aan gevaren en pikt ons weer op. Daarna leggen we aan op een mooi strandje bij het eiland en gaan we in een open restaurant eten. Lex voelt zich te beroerd om te eten, hoewel het eten (rijst, gamba’s en groenten) echt wel smaakvol is. Als we bijna klaar zijn komt de saté! We vroegen ons net af waarom ze dit BBQ noemen. Lex blijkt echt heel beroerd en krijgt van Aron een paracetamol. Terug op de boot nemen ze ook wat Oreo’s om maar iets binnen te hebben en de terugweg blijkt heel ruig. Met uitzondering van Aron voelen we ons allemaal beroerd. De boot klapt steeds op de golven, ondanks dat de kapitein langzamer vaart. We zijn heel blij als we er zijn en nog blijer als we weer in het hotel zijn. We duiken allemaal meteen in bed. Gelukkig zijn ze wel enthousiast over het duiken zelf!! Twee uur later moeten we de jongens echt wakker maken voor het eten. We besluiten in het Indonesisch restaurant te eten in het hotel waar het saté avond is. Het buffet is echt heerlijk. Een van de lekkerste van de hele reis. We eten weer met z’n dertienen. Dat is vaste prik en heel gezellig.