13 juli 2019

Vandaag vertrekken rijden we naar het volgende huisje met onderweg weer een paar mooie stops. Bijzonder hoe het inpakken altijd weer meer tijd kost dan je denkt. Na het ontbijt en inpakken vertrekken we rond 11 uur het National Park Skaftafell waar we gisteren ook de gletsjer wandeling zijn gestart. Vanuit daar is ook een wandeling naar een waterval. Het is geen lange wandeling (kleine 2 KM heen en ook weer terug), maar hij gaat wel stijl naar boven. Ik voel het in mijn kuiten! Het uitzicht en de waterval zijn wel een perfecte beloning voor de klim. Svartifoss (zwarte waterval) blijkt een mooie waterval, omgeven door kolommen van zwart basalt. De hexagonale basaltkolommen zijn ontstaan doordat lava zeer langzaam afkoelde waardoor het gesmolten gesteente kon kristalliseren. Prachtig plaatje geeft het. Als we weer beneden zijn is het al kwart over een en we eten meteen een hapje op de camping aan de voet van de berg bij Glacier Goodies (foodtruck). De veel te dure spareribs / vis smaken goed en eten we onder een parasol op het terras (gezien het licht begint te motregenen.
We hebben nog wel wat kilometers te gaan vandaag, maar de omgeving stelt zeker niet teleur. We rijden vanonder de donkere wolken naar de zon en het laatste deel van de rit schijnt de zon volop en dat maakt het allemaal nog mooier. Dan komen we bij Jökulsárlón, het grootste gletsjermeer van IJsland. De ijsbergen in het meer glinsteren in het zonlicht en je ziet de stromingen in het meer doordat de kleinere blokken met de stroom meedrijven. We komen ogen tekort. Dit is echt heel mooi. We lopen onder de brug door naar het strand. Als het eb is liggen daar volop ijsblokken op het strand, maar gezien het vloed is, drijven de ijsblokken nu juist weer het meer in ipv uit. Wel liggen er zeehonden op een zandbank net voor de kust, tussen de enkele ijsblokken die daar nog wel liggen. Mooi gezicht. Het zwarte lavastrand ziet er mooi uit, met de glinster in het zand en volop kiezels die vooral Lex, maar ook Rick weer enthousiast op het water laat ketsen. Sommige dingen veranderen nooit ;-)

We rijden weer verder langs een prachtige kustlijn die aan de Big Sur in USA doet denken. We stoppen een paar keer voor een paar fotootjes. Wat is dit een prachtig eiland! We snijden een stuk van de kustroute af, door over de een grindpad door de bergen te rijden. Daar zien we een aantal mooie watervallen. De eerste waterval wandelen we naartoe en kunnen heel dichtbij komen. Voor het eerst zonder dat er andere toeristen bij zijn. Dat geluid van het stromende en vallende water is elke keer weer indrukwekkend. Wat een kracht komt daar vandaan. Het water is wederom kraakhelder en stroomt tussen de verschillende rotsen door weer richting de zee. Ik ben dol op watervallen en stroompjes.
Aan het einde van de shortcut zit weer een mooie waterval. Lex springt van de ene rots naar de andere en heeft daar duidelijk veel plezier in. Het is een mooi gezicht, was het niet dat mijn hart in mijn keel klopt als ik het hem zie doen. Bang dat hij struikelt en van de rotsen afvalt. Pfff. Zenuwslopend.
Niet lang daarna komen we aan in het huis. Dit ligt echt prachtig en het is duidelijk het woonadres van de eigenaren zelf. Het voelt toch een beetje raar om door iemands eigen woning te lopen, dat is echt anders dan bij vakantiehuisjes. Vanuit de huiskamer en de slaapkamers hebben we prachtig zicht over een rivier, met een paar eilandjes in het midden. Toplocatie dit!
Het is inmiddels rond acht uur en de supermarkten zijn dicht, dus besluiten we uit te gaan eten bij Salt Café en Bistro. Het is druk, maar gelukkig komt er net een plekje vrij waar wij kunnen zitten. We bestellen vrijwel direct, maar het duurt echt een uur voordat we eten krijgen. Ik bestelde de Arabic Healthy gerecht, waarvan Rick al aangaf dat dit niet alleen een lamsgerecht met een salade was, maar een pizza. Ik had me net zitten verheugen op de Ras al Hanout smaak, dus bestel ik voor de tweede keer een pizza. Het moet niet gekker worden. Het is maar goed dat we hier veel bewegen.

Het mysterie van de herkomst van de jeukende bultjes is opgelost, dankzij een tip van de eigenaar van het vorige huisje. Het zijn dus geen bedbugs maar no-see-um’s (knutjes)! Ik had er nog nooit van gehoord. Maar blijkbaar zijn het zeer kleine steekvliegjes (familie van de mug) die in vochtige omgevingen leven en die dus een gemene steek hebben. Hierbij zou anti histamine helpen tegen het jeuken en gelukkig heb ik dat bij me in de vorm van reistabletten. We hebben de pillen genomen en we hebben vandaag wel wat minder last van de jeuk gehad. Dat voelt een beetje als een overwinning.