12 juli 2019

Vandaag was weer een goede dag. Na een klein uurtje rijden naar een Icelandic Mountain Guides Lodge, verzamelen we daar met een groep van een man of 20 voor een gletsjer wandeling. We krijgen een pikhouweel en een set ijssporen (spikes voor onder je schoenen), die het avonduur extra spannend maken. Ook krijgen we een soort tuigje om, blijkbaar zodat we uit een ijsspleet getakeld kunnen worden, mocht dat nodig zijn (!). De gids keurt de schoenen van Lex en mij min of meer af omdat deze geen steun bieden voor de enkel, dus huren wij een paar stevige schoenen van daar. Dan rijden we met een bus naar Gletsjer Virkisjokull. Vanaf de parkeerplaats is het een kwartiertje lopen naar de gletsjer, waar we onze ijssporen onder binden en instructies krijgen. Dan gaat de wandeling beginnen. We klimmen op ijsbergen, stappen over gaten, speten en stroompjes en leren hoe je van een stijle ijswand veilig naar beneden kunt lopen. Hij vertelt ons een trucje daarvoor en noemt het superpower. Haha. Dus met onze nieuw verworven superpowers lopen we na een klim, weer naar beneden. Het is een hele ervaring. De gletsjer ziet er indrukwekkend uit van dichtbij. Wat een aparte vormen. We zijn met de wandeling zo’n drie en een half uur zoet. Als we weer bij het huisje komen is het al weer half drie. Tijd voor een late lunch.
Na de lunch besluiten Rick en Lex in het huisje te blijven en Rob en ik gaan nog de Fjaðrárgljúfur kloof bezoeken. Wat een prachtige kloof is dat. We wandelen omhoog en langs de kloof af en genieten van het prachtige uitzicht. Op het einde wacht nog een verrassing in de vorm van een waterval welke uitkomt in kristalhelder water.
Een uurtje later zitten we weer in de auto en rijden langs het bordje Laki 45 KM. De eigenaar van ons huisje had Laki blijkbaar aanbevolen aan Rob en na even twijfelen, besluiten we er heen te rijden. Die 45 KM worden we over een hobbeling en kronkelig grindpad geleid langs grillige omgeving. Het lijkt eeuwen te duren en twijfelen of het pad überhaupt wel ergens uit gaat komen. We lijken echt in het midden van niets te zitten. We beginnen spijt te krijgen dat we ooit aan dit avontuur begonnen zijn en allerlei doomscenario’s passeren onze gedachten. Vast komen te zitten, zonder bereik, zonder dat de jongens weten waar we zijn in midden van niets. Ondertussen is het wel een bijzondere ervaring. We maken onze eerst cross-overs door rivieren mee. Wat in het begin echt wel spannend was. Maar met de grote dikke 4x4 is dat water geen probleem om door te rijden. Dan komen we in Vatnajokull Nationaal park waar een aantal Laki kraters op een rij te bezichtigen zijn. Inmiddels is het al zes uur en nemen we niet de tijd voor een uitgebreide wandeling, maar rijden door het park en lopen naar de rand de enige krater waar water in staat in een wandeling van 10 minuten. De krater is inderdaad prachtig. Het rondje door het park is zo’n 23 KM lang. De omgeving heeft wel iets weg van een maanlandschap. Het zwarte en rode lava wordt afgewisseld door groen mos en hier en daar wat gekleurde bloemetjes. Het was een pokken-eind rijden hiernaar toe, maar mooi is het wel. Dan moeten we dat hele stuk natuurlijk ook weer terug. Hier en daar heb ik even bereik en app de jongens dat we wat laat terug zijn. Ze hebben honger gekregen en pakken vast een snack. Als we weer op de vaste weg zitten, voelt dat echt als een overwinning. Uiteindelijk zitten we rond half negen in een restaurant, waar het overigens enorm druk is en we zelfs even moeten wachten voor een plek. Als we het eten krijgen (pizza’s met frietjes en stokbrood vooraf: we hebben echt honger), snappen we waarom het zo druk is. Het smaakt echt heerlijk en niet alleen omdat we inmiddels ontzettende honger hadden.

Thuisgekomen ga ik googlen of ik kan vinden waar ik nu zo’n jeuk van heb. De hoeveelheid bultjes is echt niet normaal. We hebben afgelopen nacht wel beter geslapen en hier lijken inderdaad geen muggen te zitten, maar toch zitten Rob en ik helemaal onder de bultjes. Overal zien we staan dat de muggen in IJsland helemaal niet steken. Na wat sites te zien, denken we dat er in het vorige huisje misschien wel bedbugs zitten. Ik heb ze al geappt of ze ff willen checken. Dat zou voor hen ook geen goed nieuws zijn, maar daar lijkt het nog het meeste op. Daar zouden we dan nog lang last van kunnen hebben. Echt balen dus. Voordeel is wel dat we onze koffers met spullen niet boven bij de bedden hebben gestaan, dus hopelijk zit het niet in onze spullen. Pfff ik word er helemaal gek van.