vrijdag 18 juli Hanoi

's avonds hebben we een welkomstdiner bij een klein restaurantje met authentieke Vietnamese gerechten. We eten salade met bananenbloemen met kroepoek, geroosterde gecarameliseerde kip in een overheerlijke pepersaus (niet te vergelijken met Nederlandse kip), vis en gemixte groenten met garnalen. Heerlijk smaakvol eten. Dat houd ik wel vol zo. Daarna op zoek naar een camerawinkel omdat ik zo stom ben geweest de oplader voor mijn fotocamera thuis te laten liggen. Dat was gelukkig makkelijker en goedkoper opgelost dan ik had verwacht. We klimmen nog even op het dak van het hotel om te genieten van het uitzicht en te kijken of het zwembad wel echt gevuld wordt (dat vandaag werd schoongemaakt). Ik weet niet of we er veel aan gaan hebben met die storm die eraan komt, maar het is goed te weten dat het er morgen wel een vol zwembad zal zijn.

18 juli Hanoi vrijdag
We worden wakker met het bericht dat er boven Oekraïne een vliegtuig neergeschoten is welke vanuit Amsterdam naar Kuala lumpur vloog. Wat een vreselijk nieuws. Tijdens het ontbijt zien we de beelden op het scherm voorbij komen. Schokkend. We zijn gisteren zelf ook over Oekraïne gevlogen. Dat is echt een bizarre gedachte.
We gaan vroeg op pad om het slechte weer voor te zijn. De tyfoon lijkt nu noordelijker en bij China aan land te komen, wat voor ons wel goed nieuws is. We zullen nu voornamelijk alleen regen krijgen en veel minder wind. Zoals het er nu uitziet zullen we ons originele schema kunnen blijven volgen. Raar dat die tyfoon er aan komt, terwijl het weer hier prachtig is op het moment. Vanmorgen hebben we het complex van Ho Chi Minh bezocht, waar de oud president is opgebaard in een groot mausoleum en hij ook heeft gewoond, zodat we zijn huizen daar kunnen bekijken. Op vrijdagen is het mausoleum gesloten, anders hadden we de ingebalsemde president kunnen gaan bekijken. Ik weet niet of ik nu teleurgesteld ben of niet....
De volgende stop is de Tempel van de Literatuur. Een oud universiteit waar de elite opgeleid werd en drie jaar les kreeg in de buitenlucht. Een mooie campus, waar nu offers worden gebracht en veel wordt gebeden om zo veel wijsheid te kunnen ontvangen. Op schildpadden (welke wijsheid en gezonde ouderdom vertegenwoordigen) staan stenen zerken met de namen van degene die hier geslaagd zijn (sommige namen zijn doorgehaald in het geval zij zijn betrapt op corruptie oid). Het is een mooi complex en intussen is het echt warm geworden....
We stoppen bij het "Hanoi Hilton" een museum waar voorheen een gevangenis zat waar naast politiek gevangenen o.a. ook Amerikaanse piloten tijdens de oorlog gevangen hebben gezeten zoals ook John McCain. Daar waren verschrikkelijke beelden te zien; kleine ruimten waar gevangen vastgeketend zaten aan de vloer zonder noemenswaardige beweegruimte. Beelden van uitgemergelde mensen. Dat was een indrukwekkende stop.
Vervolgens gaan we in onze zeer ruimte airconditioned bus naar de Ngoc Son Tempel aan het Hoan Kiem meer. Een kleine tempel waar ook weer wierook wordt gebrand en ook wordt geofferd. We zagen een aantal Vietnamezen papier verbranden. Monique had gezien dat ze zelfs afbeeldingen van US$ verbrandden. Heel veelzeggend dacht ik. Vincent bracht ons naar een klein restaurantje voor een heerlijke lunch. We hebben afgesproken dat hij een aantal van onze maaltijden regelt, zodat we zoveel mogelijk Vietnamese gerechten kunnen proeven. Het was echt overheerlijk. Wat een heerlijke keuken hebben ze hier. Heerlijk vers en smaakvol en divers. We starten met pompoensoep, dan onze eerste echte Vietnamese loempia's (veel anders en lekkerder dan thuis), gevolgd door een aantal gerechtjes met veel groenten gemixt met kip, varkensvlees of Katvis (meerval) en alle heerlijk gecarameliseerd, gekruid en/of gemarineerd. Mijn absolute favoriet was het aubergine gerechtje. Om je vingers bij af te likken. Vincent (onze gids) zou misschien een kookworkshop voor ons regelen, dit soort eten wil ik wel leren maken!

Het is nog steeds prachtig weer. De jongens kunnen eindelijk lekker gaan zwemmen op het dak van het hotel. Wel moesten we eerst een zwembroek gaan kopen voor Rick, want op een of ander wijze was er geen in zijn koffer te vinden (haha, ik ga op vakantie en laat mijn zwembroek thuis). Wat een prachtig uitzicht hebben we bij het zwembad en wat blijkt dat een heerlijke plek zo midden in de stad. Wat een luxe! Het water is heerlijk koel. Monique en ik zitten in een luie stoel lekker bij de rand van het zwembad met een stapel tijdschriften van Margita.

We bezoeken een traditionele Vietnamese waterpoppen show in een theater dichtbij (het hotel ligt geweldig, midden in de stad en overal dichtbij). Het was leuk om een keer gezien te hebben, maar echt geweldig vonden we het niet. Om het goed te maken hebben we de jongens daarna getrakteerd op KFC en Rob, Monique en ik zijn traditioneel Vietnamees gaan eten in een gezellig restaurant tegenover het hotel. Het eten zag er indrukwekkend uit, maar bij mij zat er wel erg veel citroengras doorheen en dat is duidelijk niet mijn favoriete ingrediënt. Bovendien was het eten tranen-in-mijn-ogen-pittig, dus mijn conclusie is dat Vincent beter blijkt in het kiezen van mijn eten dan ik zelf. Monique had nog een tentje gezien waar ze 'Bubble thee' verkochten en op haar aanraden zijn we dat gaan proberen. IJskoude thee met melk met een soort gelei balletjes erin met een extra dik rietje waar die door pasten. Zo eet je een glas thee dus. Zo leuk en ook nog lekker! Rick, Lex en Max waren in het hotel gebleven, dichtbij de WIFI.... maar ze vonden het wel leuk om de thee met balletjes te proberen.