Shibuya, Harajuku, Akihabara en Tokyo Tower

2 mei Tokyo (Shibuya, Harajuku en Akihabara)
Vandaag hebben we iets meer geluk met het vinden van een plek bij het ontbijt en het smaakt prima. We nemen de trein (Yamanote line) naar Shibuya. Dit treinstation staat voornamelijk bekend door de hond die daar 9 jaar na het overlijden van zijn baasje op hem heeft gewacht. Op de plek waar hij altijd stond te wachten, staat nu een standbeeld van de hond. Vandaag stond er een lange rij van mensen die samen met het standbeeld op de foto wilden. Japanners wachten meestal heel geduldig in een rij. Het kruispunt voor het station ‘ Shibuya crossing’ is ook legendarisch. Elke keer dat het groen wordt, steken zo’n 2500 mensen over (volgens Wikipedia). Ik had het een paar keer op tv gezien, dus het was extra grappig om hier over te steken. We lopen een klein rondje door de wijk en lopen even binnen bij Starbucks omdat je van daaruit een goed uitzicht hebt over het kruispunt. Het is veel te warm daar om lekker even te zitten, dus we nemen een foto en vertrekken weer. Hihi.

Onze volgende stop op de Yamanote train line (loop-line) is Harajuku, wat bekend staat als het shopping walhalla voor elke tiener. Het heeft een hoog goedkoop bling bling gehalte en hier worden veel goedkope souvenirs verkocht. Ik heb hier een paar sokken met tenen gekocht, omdat ik die zo grappig vind. Het is er druk, voornamelijk groepjes meiden die hier samen aan het shoppen zijn. We kopen hier een gevulde crêpe. Heerlijk met aardbeien, slagroom, chocolade en ijs. Het is een specialiteit hier en ze rollen de crêpe op, zodat het lijkt of je een grote ijsco vast hebt. Je kunt allerlei vullingen erin krijgen, zowel, hartig als zoet. We wandelen verder en als we de drukke straat verlaten, komen langs een mooie zen tuin, waar veel karpers en schildpadden in de vijver zwemmen. Je kunt de karpers voeren, wat Lex dus ook doet (voer ligt in een box, waar je voor 200 yen een zakje uit mag pakken). De vissen kennen duidelijk het ritueel, want zodra Lex er gaat staan, komen ze overal vandaan naar het brugje toe. Nog meer als hij het voer in het water begint te voeren. Opvallend hoe stil het in de tuin is, terwijl het dus midden in een heel druk deel van de stad ligt.

Daarna gaan we (ook aan de Yamanote train line) naar Akihabara. Dit is de elektronicawijk van Tokyo, waar veel anime spullen verkocht worden en die ook bekend is om haar "maiden café's". We zien een paar van de maiden lopen, maar ze vinden het niet echt fijn om op de foto te gaan (en houden de brochures die ze rond sturen voor hun gezicht). Het blijft bijzonder om volwassen mensen met te veel interesse van die action figuren te zien shoppen. Wat ook opvalt is dat er overal van die veel te hoge stemmetjes te horen zijn, waarmee van alles aangeprezen wordt. Eerder om gek van te worden, dan dat het mij zou aanzetten om iets te kopen, maar blijkbaar werkt het hier. Ook hier lopen we een klein rondje door de wijk. Daarna gaan we terug naar ons hotel bij Tamachi station aan de Yamanote line.
We hebben best weer wat gelopen vandaag en het is lekker om gewoon even in de hotelkamer niets te doen. Rond een uur of zes gaan we eten. We hebben op Google Maps een tentje (Ootoya) gevonden aan de ander kant van het spoor. Het regent wel, maar het is niet ver lopen. Als we de brug oversteken, zien we aan het einde van de lange straat Tokyo Tower staan, die echt veel van de Eiffeltoren weg heeft. Dat is een leuke verrassing. Ook zien we hier (voor de derde keer deze week) een stuk of 10 Mario Karts voorbij rijden, compleet met als de Maria Karts figuren verklede bestuurders. Hahaha. Zo leuk om te zien. Het eten bij Ootoya is overigens erg lekker. We krijgen een typisch Japans menu met een hoofdgerecht naar keuze geserveerd met Miso soep, rijst (al dan niet met zeewier er doorheen) en groenten in zuur. Rob en ik gaan voor BBQ kip (ik met groenten waar een smakelijk sausje bij geserveerd wordt) en Lex gaat voor verse tonijn met ramen.
Na het eten lopen Rob en ik naar de Tokyo Tower toe (inmiddels is het donker en is de toren mooi verlicht). Lex voelt daar weinig voor en gaat terug naar de kamer. Alles bij elkaar is het toch wel een half uur heen en ook weer terug lopen. Gelukkig is het op de terugweg opgehouden met regenen. We zien een aantal kleine restaurantjes onderweg. 1 heeft zelfs maar 1 tafel! Ook zien we teppanyaki koks aan de plaat eten klaarmaken, waar de gasten omheen zitten. Het is dat we net gegeten hebben, maar hier zou ik ook wel een keer willen eten.