24 juli 2018
Door: Ine
Blijf op de hoogte en volg Rob Ine Rick Lex
24 Juli 2018 | Jordanië, Petra
Na het ontbijt gaan we om 8:00 met het shuttlebusje naar de Petra. Het is zo’n kwartier rijden vanaf het hotel. Bij het parkeerterrein kopen we vast wat koel water, want het beloofd een warme dag te worden, vooral in de vallei. We lopen een stuk naar de ingang en zien de paarden al links van ons verzorgd worden. Het eerste stuk na de ingang is nog open terrein en we lopen over een grindpad tot de ingang van een lange smalle kloof waar we dooreen lopen. Je kunt dat ook met een paard of paard en wagen doen, maar dat wordt door FOX afgeraden. In de kloof kun je duidelijk de verschillende lagen in de rotsen waaruit die zijn opgebouwd. Het water heeft de rotsen op een bijzondere manier gevormd. Prachtig om door te lopen en redelijk comfortabel omdat er vaak schaduw is en de grond vrij vlak is gemaakt. Ik denk dat we vanaf de bus ongeveer een uur gelopen hebben als we door de smalle opening van de kloof ineens het door de zon verlichte Treasury gebouw (Al-Khazneh) zien. Wauw, dat is wel even een momentje. Het is daar wel druk, maar wat is dat prachtig en dan te bedenken dat dit helemaal uit de rotsen is gehouwen. Voor het gebouw liggen kamelen waarop de de volgende etappe kunt nemen. Na wat rond gekeken te hebben en een groepsfoto gaan we vanaf hier zonder gids verder en kunnen we verschillende routes kiezen. Overal staan ezeltjes en word je steeds gevraagd of je op een ezeltje naar de andere kant van het terrein wil of naar boven naar het Ad Deir klooster. We lopen door het mulle zand langs de ‘ Street of Facades’, langs het amfitheater over de Collonaded Street naar de Great Temple waar we even naar boven lopen. Een half uurtje later zijn we bij het restaurant, het punt waar de tocht naar boven begint om bij het klooster te komen. 850 trappen in de hitte door prachtige bergen en langs een heleboel stalletjes met souvenirs en belangrijker met koude drankjes. Die worden met ezeltjes naar boven gebracht en met ijs koel gehouden. We maken daar dankbaar gebruik van onderweg. De tocht omhoog duurt een uur en is vrij pittig. Maar het is het zeker waard als je de enorme facade van het klooster ziet. Enorm gebouw is dat geweest. Boven zit een terras met uitzicht op het klooster. We drinken daar wat, terwijl Lex overal op klimt waar mogelijk en we wat foto’s maken van het uitzicht. Terwijl Rob en ik nog bij aan het komen zijn van de klim, klimmen Rick en Lex samen met twee andere meiden uit de groep naar het volgende viewpoint met een mooi uitzicht over het klooster. Daar zien ze bordjes naar een volgend niet-te-missen viewpoint, waar ze ook naar toe ‘moeten’, terwijl de meiden daar afhaken en ons komen zeggen dat de jongens nog een stukje verder zijn gelopen. Gezien het best lang duurt, beslissen wij vast af te gaan dalen. Ik loop er niet helemaal gerust op, maar gelukkig duurt het niet te lang voordat ik hun stemmen weer hoor en ze enthousiaste verhalen over het tweede uitzicht vertellen. Mooier dan de Grand Canyon en heel stil omdat er niemand was… ik heb bijna spijt dat ik niet verder geklommen ben.
Terug bij het restaurant pikken we zoals afgesproken de lunchpakketten op en ploffen we moe en verhit op het terras. Heerlijk dat koele water. Na deze welverdiende rust, lopen we verder over een hoger gelegen pad terug, vanwaar we goed uitzicht op de colonnaded Street, de Great Temple en de market area hebben. Helaas gaat dit pad ook weer verder omhoog op het einde, wat echt pittig is in dit weer. Via een geïmproviseerd brugje komen bij de Palace Tomb, Corinthisch Tomb, de Silk Tomb en de Urn Tomb en lopen we weer een stukje verder naar boven over de trappen om een van de Tombs van binnen te bekijken, wat echt heel indrukwekkend is door de verschilllende kleuren op de achterwand en op het plafond door de verschillende materialen in de rotsen. Het uitzicht over de hele vallei is ook echt prachtig. Maar op dit punt krijg ik het al echt moeilijk en we moeten het hele eind nog terug. We lopen terug naar de Street of Facades, waar we even wat uitrusten op een bankje in de schaduw en wat water drinken. Oh wat is het warm. Rob lijkt nog redelijk fit, maar ik strompel echt het laatste stuk door de kloof heen. Aan de andere kant van de kloof heb ik het gevoel dat we er al zijn, maar vanaf daar is het echt nog een heel stuk lopen naar de bus. Een van de paardenmannen kijkt me aan en zegt met een bezorgde blik: Madam, you really need a horse to take you to the entrance. Hij heeft waarschijnlijk gelijk, maar ik ben niet zover gekomen om op te geven en ik strompel ook dat laatste stuk verder, de hitte en het hele land vervloekend (dat dan weer wel). Bij de ingang nemen we een koel drankje (cola of icetea) en het lukt net om het stuk bergopwaarts naar de bus ook nog te lopen. Een half uur en een lekkere opkrikkende douche later liggen we in het zwembad. Wat een heerlijke verkoeling is dat!!! We komen echt bij en blijven daar de rest van de middag. Rick is op de kamer gebleven, maar hij lijkt ook best opgeknapt later bij het diner om 19:30. Rob loopt na het eten nog even met Erik en Tessa naar de supermarkt voor wat drankjes en ik blijf nog even kletsen aan tafel (geen haar op mijn hoofd die eraan denkt vandaag nog meer dan het strikt noodzakelijke te lopen!). Terug op de kamer lukt het niet om nog lang wakker te blijven. Wat een vermoeiende maar prachtige dag.