Mt koya en Kyoto

25 april Mt Koya – Kyoto
Het is niet echt relaxed slapen op die futons. Wat is de vloer dan hard. Het regent ook nog de hele nacht pijpenstelen. Ik sta om 5:45 op omdat ik het ochtendritueel van de monniken bij wil wonen die om 6:00 begint. Snel even tanden poetsen (want douchen mag dus niet) en dan naar de meditatie ruimte. Slippers bij de deur laten staan en dan loop ik als een van de eerste naar binnen en kan mooi vooraan zitten waar ik alles heel goed kan zien. De ruimte is prachtig aangekleed met kandelaars, planten, kaarsen, goudkleurige kopjes, een groot aantal beelden en nog veel meer. Wat vind ik het jammer dat ik hier geen foto’s mag maken. Langzaam loopt het zaaltje vol. Ik tel 16 Monniken en minstens zo veel bezoekers (waarvan de helft Japans). Wij bezoekers zitten aan de ene kant van de ruimte op krukjes en de monniken aan de andere op de grond (en drie zitten gehurkt op een grote kruk aan een soort altaar elk in een ander deel van de ruimte). Die helft is in drieën gedeeld waar bij de buitenste twee delen, houtjes met wensen worden verbrand in een vuurpit in het altaar (om alle obstakels om de wens in vervulling te laten gaan weg te halen). In het binnenste deel wordt gezongen en worden mantra’s uitgesproken, waarbij de monniken aan de kant afwisselend op de grond zitten, staan en rondjes om het altaar lopen. Aan het altaar in het midden zit een monnik welke geluiden maakt door op metalen pannen en potten te tikken. Wij mogen ook een keer achter langs de altaren lopen om aan een soort balie aan de achterwand wierook te verbranden en thee te offeren. De ceremonie duurt anderhalf uur! Best lang om stil te zitten, maar zeker indrukwekkend om mee te mogen maken.

Om acht uur is het ontbijt. We dachten dat ook dit op de kamer geserveerd zou worden, maar dat was dus niet zo. We zitten in een ruimte met 6 andere toeristen op de grond ieder aan een eigen klein tafeltje met daarop het ontbijt, met weinig herkenbaars. Een soepje, bonen en rijst is wat ik herken, de rest zijn allemaal onbekende hapjes en alleen de soep en de thee (welke we uit het rijstkommetje drinken) is warm. Een Zwitserse monnik vertelt wat over de tempel en het boeddhisme en we mogen hem allerlei vragen stellen. Hij maakt het ontbijt extra bijzonder. Lex en Rob vinden het eten wat minder en ook dat op de grond zitten hoeft voor hen niet echt. Ik vind het echt leuk om een keer mee te mogen maken.

Na het ontbijt checken we uit, geven onze koffers in bewaring en wandelen naar 3 tempelcomplexen. Een waarvan meerdere tempels heeft, waarvan de ene nog mooier dan de andere. Het is jammer dat het nog steeds regent en dat er een dichte mist hangt. Soms kunnen we de tempels maar slecht zien, maar toch zijn we onder de indruk. We halen bij de lokale supermarktje wat eten voor onderweg en dan pikken we de koffers op en nemen de bus naar de kabelbaan. Rond 12:00 zijn we daar en moeten we een half uurtje wachten op de cablecar en eten onze lunch in de uitkijk-ruimte boven in het gebouw. Helaas is de mist zo dik, dat we echt niets kunnen zien. Dat zou hier een prachtig uitzicht zijn zo over de bergen!

Een cablecar, 4 treinen en 5 uur later zijn we om 17:00 in Kyoto. Ik heb nog nooit zo’n groot en druk station gezien! Wat een mensen. Het hotel ligt echt vlakbij het station (alleen de straat oversteken). We checken in, nemen een heerlijk douche en gaan dan in het aan het station grenzende winkelcentrum wat eten. Hier is een overvloed aan restaurantjes, we kunnen haast niet kiezen. Ik blijf de plastic voorbeelden van de maaltijden in de etages echt raar vinden, maar hier doen ze het bijna allemaal. We lopen een restaurantje binnen, waar iedere keer als iemand binnenkomt het voltallige personeel een soort welkomst geluidje maakt. Echt grappig. We bestellen een set menu, waarbij Lex zich vergist in de ‘ squid’ die hij als voorgerecht heeft besteld. Die ziet er volgens hem nog veel te herkenbaar als inktvisjes uit! Het lijken kleine porties maar als we klaar zijn, zitten we toch vol. We lopen door het station heen op zoek naar de ‘ Bicycle terminal’ waarvan morgenvroeg onze fietstocht begint. Het duurt echt wel even voordat we het gevonden hebben, dus goed dat we dat nu alvast hebben gedaan. We lopen een veel kortere route weer terug naar het hotel en gaan lekker naar de kamer om bij te komen van een drukke, maar geslaagde dag.